piątek,
Zbigniew Wilczkiewicz
Zbigniew Wilczkiewicz urodził się 5 sierpnia 1921 roku w okolicach Bielsko-Białej. W czasach szkolnych udzielał się w harcerstwie. Po wybuchu drugiej wojny światowej nie został zmobilizowany. Zdołał przedostać się do Francji, od grudnia 1939 roku służył w 3. Pułku Grenadierów Śląskich. W 1940 roku zdał maturę, nie brał udziału w walkach podczas kampanii francuskiej. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał przydział do Batalionu Strzelców Podhalańskich 1. Brygady Strzelców.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 4 sierpnia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 25 na 26 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 23” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim do kraju trafili Bronisław Konik „Sikora”, porucznik Zbigniew Matula „Radomyśl”, porucznik Alfred Pokultinis „Fon”, kapitan Michał Nowakowski „Harpun” oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj podporucznik Jan Nodzyński „Łuk”. Skoczków przyjęła kilkanaście kilometrów od Bochni placówka odbiorcza „Koliber 2”.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia podporucznika. W czasie aklimatyzacji w Warszawie odbył kurs komendantów obwodów. Gdy wybuchło powstanie warszawskie, nie miał jeszcze przydziału. W grupie ochotników szturmował budynek PAST. Od 5 sierpnia walczył w szeregach batalionu „Kiliński”. Po kapitulacji trafił do niewoli. W czerwcu 1945 roku zameldował się w Sztabie Naczelnego Wodza w Londynie. Jego dalsze losy nie są znane.
