czwartek,
Zbigniew Specylak
Zbigniew Specylak urodził się 13 października 1912 roku we Lwowie. Uczęszczał do gimnazjum matematyczno-przyrodniczego w rodzinnym mieście. W 1931 roku zdał egzamin dojrzałości i podjął studia na Wydziale Mechaniczno-Elektrycznym Politechniki Lwowskiej. Z powodów finansowych musiał przerwać naukę. Postanowił zostać zawodowym żołnierzem. Odbył kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Wojsk Łączności w Zegrzu, a następni ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Toruniu. W 1936 roku uzyskał stopień podporucznika i przydział do 3. Pułku Artylerii Lekkiej w Zamościu.
Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach macierzystej jednostki. Dowodził baterią. W walkach pod Lwowem został ciężko ranny. Po klęsce wrześniowej jego rodzinne miasto znalazło się pod sowiecką okupacją. Pod koniec 1939 roku wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. 24 marca 1940 roku został aresztowany przez NKWD. Trafił do łagru w okolicach Archangielska, gdzie pracował przy budowie Kanału Białomorskiego.
Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Po ewakuacji polskich oddziałów na Bliski Wschód był oficerem zwiadu w 7. Pułku Artylerii Ciężkiej. Po odbyciu kursu w Ośrodku Wyszkolenia Artylerii, w 1943 roku został skierowany do 11. Pułku Artylerii Ciężkiej. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 14 lutego 1944 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. 31 maja 1944 roku otrzymał awans do stopnia kapitana.
Nocą z 30 na 31 lipca 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Jacek 1” został przerzucony do okupowanej Polski. Skakał ze spadochronem na placówkę odbiorczą Solnica w rejonie Grodziska Mazowieckiego. Razem z nim lądowali podpułkownik Jacek Bętkowski „Topór 2”, kapitan Franciszek Malik „Piorun 2”, porucznik Stanisław Ossowski „Jastrzębiec 2”, porucznik Julian Piotrowski „Rewera 2”, podporucznik Władysław Śmietanko „Cypr”. Następnego dnia, kilka godzin przed wybuchem powstania cichociemni dotarli do Warszawy.
Nie zdążył otrzymać przydziału. Wybuch walk zastał go w Śródmieściu. Ochotniczo dołączył do powstańczych oddziałów. Początkowo trafił do Zgrupowania „Sławbora”, a następnie dowodził batalionem Zgrupowania „Kryska”. 13 września na Czerniakowie został ciężko raniony w głowę, kilaka dni przebywał w powstańczym szpitalu.
W nocy z 18 na 19 września wraz z innymi rannymi odesłano go na drugi brzeg Wisły. Podczas przeprawy przeciążony ponton został ostrzelany i podziurawiony. Ranni powstańcy znaleźli schronienie pod Mostem Poniatowskiego. Dopiero po dwóch dniach zostali zauważeni z praskiego brzegu, skąd uzyskali pomoc. Zbigniew Specylak przeszedł trepanację czaszki w polowym szpitalu.
W 1946 roku zamieszkał na Wybrzeżu. W 1949 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa pod zarzutem prowadzenia przerzutów za granicę. Został zwolniony po pół roku. Osiedlił się we Wrocławiu, gdzie mieszkał do końca życia. Pracował w państwowych zakładach przemysłowych. Zdobył dyplom inżyniera elektryka. Zmarł 27 kwietnia 1978 roku we Wrocławiu.
