wtorek,
Władysław Marecki
Władysław Marecki urodził się 23 sierpnia 1911 roku w Lublinie. Odbył służbę wojskową w 23. Pułku Piechoty im. płk. Leopolda Lisa-Kuli we Włodzimierzu Wołyńskim. Jako żołnierz nadterminowy służył w Pułku Korpusu Ochrony Pogranicza „Wilejka”. W 1937 roku ukończył szkołę podoficerską i otrzymał przydział do 2. Pułku Strzelców Górskich.
Podczas kampanii wrześniowej walczył jako zastępca dowódcy plutonu w szeregach macierzystej jednostki. Uczestniczył w ciężkich walkach w Beskidach. 6 września został ranny i trafił do szpitala w Tarnowie. Po agresji ZSRR na Polskę przeszedł na Węgry. W maju 1940 roku dotarł do Syrii i dołączył do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. W szeregach tej jednostki walczył m.in. pod Tobrukiem. W 1943 roku w Palestynie ukończył Szkołę Podchorążych. Razem z 3. Dywizją Strzelców Karpackich został przerzucony do Włoch.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 14 lutego 1944 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 21 na 22 maja 1944 roku w ramach operacji „Weller 29” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się porucznik Marian Golarz „Góral 2”, rotmistrz Krzysztof Grodzicki „Jabłoń 2”, generał brygady Leopold Okulicki „Kobra 2”, podporucznik Zbigniew Waruszyński „Dewajtis 2” oraz kapitan Tomasz Wierzejski „Zgoda 2”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Kos” w okolicach wsi Wierzbno w Małopolsce.
Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Inspektoratu Rejonowego Miechów AK na stanowisko dowódcy kompanii „Tobruk” 106. Dywizji Piechoty AK. Równolegle prowadził szkolenia dla żołnierzy w zakresie minerstwa, dywersji i taktyki szturmowej. Brał udział w akcjach bojowych.
Po wojnie zamieszkał w Gdańsku. Próbował studiować na Politechnice Gdańskiej, jednak z powodu prześladowań ze strony komunistycznych służb zmuszony był przerwać naukę. Działał w środowiskach kombatanckich. Zmarł 25 marca 1999 roku w Sopocie.
