poniedziałek,
Władysław Maksyś
Władysław Henryk Aleksander Maksyś urodził się 27 czerwca 1913 roku w Lesku. W 1934 roku zdał egzamin dojrzałości. W latach 1935-1939 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Od listopada działał w konspiracji. 29 marca 1940 roku przedostał się na Słowację, a następnie do polskiej ambasady w Budapeszcie. Z Węgier wyruszył do Francji, gdzie dotarł w kwietniu. Służył w ośrodku artylerii przeciwlotniczej w Saint-Nazaire.
Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Znalazł się w szeregach 1. Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej. Zgłosił się do służby w kraju. Został przeszkolony w polskiej szkole wywiadu działającej pod kamuflażem Oficerskiego Kursu Doskonalenia Administracji Wojskowej. 29 grudnia 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Window” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim do kraju przedostali się porucznik Antoni Chmielowski „Wołk”, porucznik Stefan Ignaszak „Drozd” oraz podporucznik Stefan Jasieński „Alfa”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Żbik” w okolicach miejscowości Lelów, kilka kilometrów od Koniecpola.
Po standardowej aklimatyzacji już jako kapitan otrzymał przydział do wywiadu ofensywnego Referatu „Zachód” Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej Armii Krajowej. Był oficerem ośrodków wywiadowczych „1 AW”, a następnie „51 KK”. Od 1943 roku służył w ekspozyturze „Lombard”. Był inspektorem siatek wywiadowczych w Elblągu, Królewcu, Berlinie i Wiener Neustadt. Podczas powstania warszawskiego nie brał udziału w walce. 5 września 1944 roku trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie. Po ucieczce przebywał w podwarszawskich miejscowościach. Na początku 1945 roku wrócił do Warszawy. Utrzymywał kontakty z Narodowymi Siłami Zbrojnymi. Wkrótce wyjechał na Śląsk. W 1947 roku ujawnił się po tzw. amnestii. Zmarł 22 grudnia 1995 roku w Warszawie.
