środa,
Operacja lotnicza „Weller 27”
W nocy z 10 na 11 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 27” do okupowanej Polski zostali przerzuceni kolejni cichociemni. Planowo zrzut miała odebrać placówka odbiorcza „Nil 2” położona 19 kilometrów na południowy wschód od Piotrkowa Trybunalskiego, jednak 9 maja 1944 roku lokalny oddział Armii Krajowej w pobliżu stoczył walkę z żandarmerią niemiecką, za co hitlerowcy w odwecie spacyfikowali wieś Żerechowa. W takiej sytuacji, aby niepotrzebnie nie ryzykować, przeniesiono o kilka kilometrów w rejon wsi Ślepietnica punkt zrzutu.
W operacji brały udział dwa samoloty, jeden z nich transportował jedynie zasobniki ze sprzętem wojskowym. Samolot Liberator sterowany przez pilota 1586 Samodzielnej Eskadry do Zadań Specjalnych kapitana Władysław Krzywda opuściło sześciu skoczków spadochronowych. Byli to porucznik Kazimierz Bernaczyk „Rango”, podporucznik Jan Bienias „Osterba”, kapitan Bohdan Kwiatkowski „Lewar”, podporucznik Zdzisław Straszyński „Meteor”, podporucznik Zygmunt Ulm „Szybki” oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj Stanisław Niedbał-Mostwin „Bask”.
Kazimierz Bernaczyk
Urodził się 18 lutego 1922 roku w Poznaniu. W 1939 roku nie został zmobilizowany. Przez Rumunię przedostał się do Francji. W szeregach 24 Pułku Ułanów 10 Brygady Kawalerii Pancernej wziął udział w kampanii francuskiej. Po przerzucie do kraju trafił do oddziału partyzanckiego „Burza” operującego w Okręgu AK Łódź. W lipcu 1944 roku otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Lwów. Zdołał uniknąć aresztowania przez Sowietów. Po wojnie pozostał w Polsce. Ukończył studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Zmarł 25 stycznia 2011 roku.
Jan Bienias
Urodził się 6 września 1919 roku w Krauszowie w okolicach Nowego Targu. We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Na początku 1940 roku przedostał się na Węgry i w lutym dotarł do Francji. Brał udział w kampanii francuskiej. W Wielkiej Brytanii służył w 1. Brygadzie Strzelców. Na Wyspach Brytyjskich zdał maturę. Jako cichociemny początkowo został przydzielony do Inspektoratu Rejonu Piotrków Okręgu AK Łódź. Był żołnierzem w oddziale partyzanckim „Burza”. W lipcu 1944 roku trafił do Warszawy. Miał to być etap podróży do Inspektoratu Brześć Okręgu Polesie AK, jednak po wybuchu powstania warszawskiego do przerzutu nie doszło. Podczas powstania walczył w szeregach batalionu „Czata 49”. Podczas walk na Woli został ranny. Poległ na początku września na Czerniakowie w wieku 25 lat.
Bohdan Kwiatkowski
Urodził się 9 października 1904 roku w Żyrardowie. Zdobył tytuł inżyniera chemika na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Podczas kampanii wrześniowej służył w Ośrodku Zapasowym Broni Pancernych Typ I Nr 1 w Warszawie, a następnie w 3 Batalionie Pancernym. 18 września razem ze swoją jednostką przeszedł na Węgry. W szeregach 2 Batalionu Czołgów 10 Brygady Kawalerii Pancernej brał udział w kampanii francuskiej. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii nadal służył w wojskach pancernych. W okupowanej Polsce został instruktorem w Ośrodku Pancernym „Wiatrak” Obszaru Warszawskiego AK. Podczas powstania warszawskiego walczył w Śródmieściu, między innymi uczestniczył walkach o budynek YMCA i tzw. małą Pastę. Pod koniec września otrzymał Krzyż Srebrny Virtuti Militari. Po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej, jednak szybko uciekł i został oficerem do spraw zleceń Komendanta Głównego Armii Krajowej. W grudniu 1944 roku został aresztowany w Częstochowie. Był więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych. Po zakończeniu wojny wyjechał do Wielkiej Brytanii. Od 1955 roku mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Zmarł 1 kwietnia 1971 roku w Chicago.
Zdzisław Straszyński
Urodził się 1 kwietnia 1922 roku w Łucku na Wołyniu. W momencie wybuchu drugiej wojny światowej miał siedemnaście lat. Nie udziału w walkach. Na początku 1940 roku dotarł do Francji. Podczas kampanii francuskiej był żołnierzem 10 Brygady Kawalerii Pancernej pod dowództwem generała Stanisława Maczka. W Wielkiej Brytanii służył w 1. Dywizji Pancernej. Po przerzucie do okupowanego kraju otrzymał przydział do Okręgu Łódź Armii Krajowej. Później trafił do Okręgu Kraków AK. Dowodził plutonem dywersyjnym w Obwodzie Brzesko Inspektoratu Rejonowego Tarnów. Latem 1944 roku stanął na czele oddziału partyzanckiego „Meteor”. Po rozwiązaniu Armii Krajowej wyjechał do Olsztyna i podjął pracę w bazie transportowej. W 1947 roku ze względu na działalność w Armii Krajowej podczas wojny jego osobą zaczęli interesować się funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa. Pod koniec 1947 roku opuścił Polskę. Wyemigrował do Australii. Zmarł 17 czerwca 2014 roku w Melbourne.
Zygmunt Ulm
Urodził się 27 grudnia 1918 we Lwowie. Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich Podolskiej Brygady Kawalerii. 27 września z częścią Brygady przeszedł na Węgry. W trakcie kampanii francuskiej był żołnierzem szwadronu cekaemów 10 Pułku Strzelców Konnych 10 Brygady Kawalerii Pancernej. W Wielkiej Brytanii służył w 10 Brygadzie Kawalerii Pancernej oraz 5 Brygadzie Kadrowej Strzelców. Po wylądowaniu w okupowanej Polsce został instruktorem oddziału partyzanckiego „Burza” w Okręgu Łódź AK. W czerwcu 1944 roku został przeniesiony do Warszawy. Walczył w powstaniu warszawskim na Starym Mieście, w Śródmieściu oraz na Powiślu. 24 sierpnia otrzymał Krzyż Walecznych. Po kapitulacji powstania trafił do niewoli. Po uwolnieniu przez wojska brytyjskie, 11 maja 1945 roku zameldował się w Londynie. Po demobilizacji zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Zmarł 12 grudnia 2011 roku.
