poniedziałek,
Stefan Przybylik
Stefan Przybylik urodził się 2 września 1918 roku w Kidowie niedaleko Zawiercia. Uczył się w Państwowej Szkole Przemysłowej w Bielsku. W 1939 roku zdał egzamin dojrzałości i został pracownikiem Walcowni Metali Kolorowych w Dziedzicach. W ramach służby wojskowej jesienią miał zostać słuchaczem szkole podchorążych, jednak wcześniej został powołany do Junackich Hufców Pracy budujących umocnienia wojskowe nad Narwią. 17 września został zatrzymany przez wojska sowieckie. Po dwóch dniach zdołał uciec, jednak miesiąc później w drodze do granicy polsko-węgierskiej został ponownie ujęty przez Sowietów.
Początkowo osadzono go w więzieniu w Stanisławowie. Później trafił do Dniepropetrowska, gdzie został skazany na pięć lat łagrów i zesłany do Komi. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Służył w batalionie saperów 8. Dywizji Piechoty. Armia Andersa została ewakuowana z ZSRR. Stefan Przybylik trafił do Afryki Południowej, gdzie latem 1942 roku przydzielono go do eskorty włoskich jeńców wysyłanych do Wielkiej Brytanii. Statek, na którym płynął, 12 września został storpedowany przez niemiecki okręt podwodny, zdecydowana większość znajdujących się na pokładzie osób utonęła. Stefan Przybylik przez pięć dni dryfował w przepełnionej szalupie ratunkowej. Rozbitkowie zostali wyłowieni przez krążownik na służbie Francji Vichy i internowani w Maroku.
Wkrótce Maroko zostało zajęte przez wojska alianckie. Pod koniec 1942 roku Przybylik dotarł do Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza. Zgłosił się do służby w kraju. Przeszedł szkolenie ze specjalnością w dywersji oraz łączności. 19 stycznia 1944 roku został zaprzysiężony na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 16 na 17 października 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Poldek 1” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim ze spadochronem skakali: major Jerzy Emir-Hassan „Turek 2”, podpułkownik Leopold Krizar „Czeremosz”, kapral Aleksander Makagonow „Wschód”, porucznik Bruno Nadolczak „Piast”, pułkownik Roman Rudkowski „Rudy”. Z powodu nieotwarcia spadochronu podczas operacji zginął podpułkownik Leopold Krizar. Skoczków przyjęła zapasowa placówka odbiorcza „Newa” kilkanaście kilometrów Piotrkowa Trybunalskiego.
Po wylądowaniu w kraju otrzymał przydział do Podokręgu Piotrków Armii Krajowej. Był dowódcą plutonu łączności w 25. Pułku Piechoty AK. Uczestniczył w wielu walkach z Niemcami. Na początku 1945 roku został oddelegowany do Komendy Głównej AK działającej w Częstochowie. Krótko przed planowanym wyjazdem został aresztowany przez gestapo w Piotrkowie Trybunalskim. 17 stycznia 1945 roku trafił do transportu do więzienia w Radogoszczu. Korzystając z zamieszania podczas bombardowania prowadzonego przez samoloty sowieckie, zdołał zbiec.
Działał w organizacji NIE i Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj. W czerwcu 1945 roku w Łodzi podczas nadawania depeszy do Londynu został zatrzymany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. W październiku łódzki Wojskowy Sąd Okręgowy postanowił o jego zwolnieniu. Komunistyczne służby interesowały się nim do 1988 roku. W latach 1945–1947 studiował w Wyższym Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych w Katowicach. Od 1948 roku mieszkał w Zakopanem, gdzie pracował w kilku sanatoriach. W 1989 roku doprowadził do powstania zakopiańskiego oddziału Związku Sybiraków. Zmarł 5 grudnia 2007 roku w Zakopanem.
