wtorek,
Stefan Majewicz
Stefan Majewicz urodził się 30 sierpnia 1910 roku w Hoheneich w Niemczech. W 1918 roku jego rodzice wrócili do Polski i zamieszkali w Poznaniu. Uczył się w Seminarium Nauczycielskim Męskim im. Ewarysta Estkowskiego. W 1931 roku zdał egzamin dojrzałości i uzyskał uprawnienia nauczyciela szkół powszechnych. W latach 1931-1933 studiował w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie. Początkowo pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w Toruniu, później był urzędnikiem w Warszawie. W ramach służby wojskowej ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim.
Podczas kampanii wrześniowej służył w 33. Pułku Artylerii Lekkiej. Brał udział w walkach na Wileńszczyźnie, a następnie uczestniczył w obronie Lwowa. Po klęsce wrześniowej przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Służył w oddziałach artylerii. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział do 1. Dywizjonu Artylerii Lekkiej 1. Brygady Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w polskiej szkole wywiadu działającej pod kamuflażem Oficerskiego Kursu Doskonalącego Administracji Wojskowej w Glasgow. 13 stycznia 1942 roku złożył przysięgę na rotę Związku Walki Zbrojnej.
W nocy z 30 na 31 marca 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Belt” został przerzucony do kraju. Razem z nim skakali porucznik Jan Jokiel „Ligota”, porucznik Piotr Motylewicz „Krzemień”, rotmistrz Jerzy Sokołowski „Mira”, major Tadeusz Sokołowski „Trop” oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj podporucznik Jerzy Mara-Mayer „Filip”. Planowo zrzut miał odbyć się 8 kilometrów na północny wschód od Końskich. Załoga samolotu omyłkowo za oznakowanie punktu zrzutu uznała oświetlenie obozu jenieckiego dla żołnierzy sowieckich w Baryczy i skoczkowie wylądowali w pobliżu drutów okalających obóz. Zdołali szczęśliwie się wycofać, jednak przepadły zasobniki ze sprzętem wojskowym. Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia porucznika.
Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do II Oddziału Komendy Głównej Armii Krajowej. Był oficerem wywiadu Referatu „Zachód”, prowadził działalność na terenie III Rzeszy, m.in. w Hamburgu, Lubece, Bremie i Szczecinie. Na początku 1943 roku został aresztowany przez Niemców w Warszawie, jednak zdołał zbiec, wyskakując z ciężarówki podczas transportu na Pawiak. W maju 1943 roku zatrzymano go ponownie, podczas aresztowania został postrzelony i nieprzytomny trafił na Pawiak. Przeszedł brutalne śledztwo, jednak nie ujawnił żadnych informacji. 13 sierpnia 1944 roku został rozstrzelany w ruinach getta warszawskiego.
