niedziela,
Stanisław Skowroński
Stanisław Bronisław Skowroński urodził się 13 listopada 1919 w Horodence na Pokuciu. W rodzinnym mieście uczęszczał do gimnazjum. W 1937 roku zdał egzamin dojrzałości i podjął pracę jako sprzedawca. W 1939 roku nie został zmobilizowany.
Region, w którym mieszkał, znalazł się pod sowiecką okupacją. W 1940 roku Stanisław Skowroński wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Rok później wcielono go do Armii Czerwonej. Skierowano go do pracy przymusowej. Pod koniec 1941 roku został oskarżony o sabotaż i skazany na sześć lat łagrów. Zwolniono go na mocy układu Sikorski-Majski.
W marcu 1942 roku wstąpił do Armii Andersa. Po ewakuacji polskich oddziałów na Bliski Wschód został przerzucony do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji i łączności radiowej. 10 lipca 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 21 na 22 września 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Neon 5” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim ze spadochronem skakali podporucznik Tadeusz Seemann „Garbus” oraz podporucznik Stanisław Zapotoczny „Płomień”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Lustro” kilka kilometrów od Mińska Mazowieckiego.
Z chwilą skoku uzyskał awans do stopnia podporucznika. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Oddziału V Komendy Głównej AK na stanowisko radiotelegrafisty w batalionie „Iskry”. Wiosną 1944 roku skierowano go do Oddziału V sztabu Okręgu Wilno AK. Brał udział w operacji „Ostra Brama”.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Wilna został aresztowany przez NKWD, jednak szybko zdołał zbiec. Nadal działał w konspiracji. W sierpniu 1944 roku ponownie zatrzymany, kolejny raz uratował się ucieczką. 22 grudnia 1944 roku został aresztowany na komisariacie milicji, zwabiony pod pretekstem wymiany dokumentów. Wywieziono go do niewolniczej pracy w kopalni węgla „Woroszyłowka” w Zagłębiu Donieckim.
Jesienią 1945 roku uciekł z zesłania i przedostał się do Lwowa. Razem z przymusowo wysiedlaną ludnością wyjechał do Głogówka na Śląsku. Ścigany przez Urząd Bezpieczeństwa i NKWD zdecydował się na ucieczkę z kraju. W lutym 1947 roku zameldował się w 1. Dywizji Pancernej generała Klemensa Rudnickiego stacjonującej w niemieckiej miejscowości Osnabrück. Po demobilizacji postanowił pozostać na emigracji, zamieszkał w Argentynie. Aktywnie działał w środowiskach polonijnych i kombatanckich. Zmarł 20 kwietnia 2016 roku.
