poniedziałek,
Stanisław Olszewski
Stanisław Olszewski urodził się 28 marca 1912 w Kamienicy Polskiej w okolicach Częstochowy. Przed wybuchem drugiej wojny światowej pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej. W latach 1935–1937 uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty.
Kampanię wrześniową rozpoczął jako żołnierz kompanii przeciwlotniczej 34. Pułku Piechoty. Później walczył w Obszarze Warownym „Wilno”. W listopadzie przeszedł na Litwę i został internowany. Na początku 1940 roku przez Estonię i Szwecję przedostał się do Francji. Otrzymał przydział do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Brał udział w kampanii norweskiej. W walkach pod Narvikiem dowodził plutonem cekaemów. Za okazane męstwo otrzymał Krzyż Walecznych.
W sierpniu 1940 roku został osadzony w obozie pracy w nieokupowanej części Francji. W 1941 roku przez Hiszpanię i Portugalię drogą morską przedostał się do Wielkiej Brytanii. Został żołnierzem 7 Brygady Kadrowej Strzelców, a następnie do 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej.
Zgłosił się do służby w kraju. Po odbyciu przeszkolenia, w nocy z 16 na 17 lutego 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Rasp” został przerzucony do okupowanej Polski. Po okresie aklimatyzacji otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Lwów Armii Krajowej. Dowodził Ośrodkiem Dywersyjnym „Północ” we Lwowie. Brał udział w wielu akcjach bojowych wymierzonych przeciw Niemcom i nacjonalistom z UPA.
W lipcu 1944 roku uczestniczył w akcji „Burza” we Lwowie. Po zakończeniu walk o miasto został zatrzymany przez Sowietów. Wojenny Trybunał Lwowskiego Okręgu Wojskowego skazał go na piętnaście lat katorgi. Do 1956 roku przymusowo pracował w łagrach za kołem polarnym. Po powrocie do kraju zamieszkał w Częstochowie. Zmarł 1 marca 1994 roku.
