środa,
Roman Wiszniowski
Roman Władysław Wiszniowski urodził się 13 kwietnia 1920 w Stanisławowie. Był uczniem Gimnazjum Matematyczno-Fizyczne im. Zawiszy Czarnego w Stanisławowie. W 1939 roku zdał egzamin dojrzałości. W czasach szkolnych działał w harcerstwie, drużynowym drużyny im. Zawiszy Czarnego w rodzinnym mieście. Po wybuchu drugiej wojny światowej ochotniczo wstąpił do 75. Pułku Piechoty, Później trafił do 6. Pułku Strzelców Podhalańskich. Dostał się do niemieckiej niewoli, jednak szybko zdołał zbiec. Po powrocie w rodzinne strony zorganizował harcerski konspiracyjny oddział „Awangarda”.
Po klęsce wrześniowej Stanisławowo znalazło się pod okupacją sowiecką. Podczas próby przekroczenia granicy polsko-węgierskiej został zatrzymany, a następnie skazany na pięć lat łagrów. Wywieziono go do przymusowej, niewolniczej pracy w rejon Workuty. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Początkowo służył w 7. Dywizji Piechoty, później w artylerii przeciwlotniczej 8. Dywizji Piechoty, a następnie w kompanii sztabowej 20. Pułku Piechoty. Po ewakuacji polskich oddziałów na Bliski Wschód został przerzucony do Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Łączności.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 10 lipca 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 14 na 15 września 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Neon 7” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Kazimierz Fuhrman „Zaczep” oraz podporucznik Franciszek Żaak „Mamka”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Spodek” w okolicach Garwolina. Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia podporucznika.
Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Oddziału V Łączności Obszaru Lwowskiego AK. Służył jako radiotelegrafista, zajmował się także szkoleniem żołnierzy. W lutym 1944 roku objął stanowisko dowódcy plutonu łączności. Jesienią 1943 roku został przypadkowo zatrzymany przez Niemców, jednak szybko go zwolniono. Latem 1944 roku oddelegowano go do 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich AK w Okręgu Lwów, gdzie służył jako radiotelegrafista. Brał udział w walkach o Lwów.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej nadal działał w konspiracji. 5 czerwca 1945 roku podczas nadawania został zatrzymany przez NKWD. Otrzymał wyrok dwudziestu lat łagrów. Ponownie trafił w rejon Workuty. W 1955 roku wrócił do Polski. Obok pracy zawodowej wrócił do działalności w harcerstwie. Zmarł 17 lutego 1989 roku w Lublinie.
