piątek,
Operacja lotnicza „Weller 6”
W nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 6” w okupowanej Polsce wylądowała grupa przybyszów cichociemnych. Byli to cichociemni plutonowy Władysław Hauptman „Gapa”, podporucznik Kazimierz Niepla „Kawka”, podporucznik Jerzy Sztrom „Pilnik” oraz podporucznik Henryk Zachmost „Zorza”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Nil 1” kilka kilometrów na wschód od stacji kolejowej Rozprza. Cichociemni przybyli nad Polskę na pokładzie samolotu Halifax JP-207 „E” ze 1586. Eskadry RAF, który wystartował z włoskiego lotniska Campo Casale niedaleko Brindisi.
Władysław Hauptman (1916–1988)
Urodził się w Lackich, wsi położonej około 50 kilometrów na wschód od Lwowa. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Przemyślu podjął pracę jako robotnik. W 1938 roku został powołany do wojska, służył jako szofer w 161. Eskadrze Myśliwskiej 6. Pułku Lotniczego we Lwowie. Kampanię wrześniową odbył razem ze swoją macierzystą jednostką. 19 września przekroczył granicę polsko-rumuńską. Dotarł do Francji, gdzie rozpoczął służbę w Polskich Siłach Powietrznych. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Ukończył kurs radiotelegrafistów oraz odbył szkolenie strzelców samolotowych, a następnie służył w 300. Dywizjonie Bombowym „Ziemi Mazowieckiej”. Jako radiotelegrafista uczestniczył w trzydziestu lotach bojowych. Za udział w operacjach lotniczych otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie łączności radiowej dla lotnictwa i w dywersji.
W okupowanej Polsce otrzymał przydział na stanowisko dyspozycyjnego radiotelegrafisty w referacie łączności lotniczej Wydziału Lotnictwa Oddziału III Operacyjnego Komendy Głównej AK. Jedną z akcji, w których uczestniczył, była słynna operacja „Wildhorn III”. Walczył w powstaniu warszawskim jako radiotelegrafista radiostacji Wydziału Lotnictwa KG AK. Po kapitulacji Warszawy uniknął niewoli i kontynuował walkę z okupantem jako dowódca radiostacji pod Opocznem. Po zakończeniu wojny pozostał w konspiracji. 30 maja 1945 roku został aresztowany przez NKWD. Jesienią 1945 roku został zwolniony. Na początku 1946 roku uciekł z komunistycznej Polski. Zamieszkał w Anglii. Zmarł 25 czerwca 1988 roku w Leckhampton Court.
Kazimierz Niepla (1922–1968)
Przyszedł na świat w Łukowcu Żurawskim, miejscowości położonej w odległości około osiemdziesięciu kilometrów na południe od Lwowa. Jako siedemnastolatek nie został zmobilizowany podczas kampanii wrześniowej. Jego rodzinne strony znalazły się pod sowiecką okupacją. 10 lutego 1940 razem z całą rodziną został wywieziony w głąb ZSRR. Pracował przymusowo w kopalni złota na Uralu. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Służył w 24. Pułku Piechoty 8. Dywizji Piechoty. Równolegle uczył się w Szkole Podchorążych. Po ewakuacji polskich oddziałów na Bliski Wschód zgłosił się do służby w kraju.
W nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 roku wyskoczył ze spadochronem nad okupowaną Polską. Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Otrzymał przydział do Okręgu Wilno AK. Służył jako radiotelegrafista w plutonie radiołączności Okręgu. W sierpniu 1944 roku został aresztowany przez NKWD. Skazano go na dziesięć lat pobytu w obozie pracy przymusowej. W 1954 roku wrócił do Polski. Zmarł 26 czerwca 1968 roku w Lewinie Brzeskim na Dolnym Śląsku.
Jerzy Sztrom (1923–1944)
Pochodził spod Białegostoku. W 1939 roku uzyskał małą maturę. Latem 1940 roku trafił do sowieckiego obozu pracy przymusowej. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie łączności. 21 lipca 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. Po przerzucie do okupowanej Polski otrzymał przydział na stanowisko dowódcy plutonu radiołączności w 1. kompanii łączności w Okręgu Nowogródek AK. Zginął w czerwcu 1944 roku w podczas ataku na posterunek niemieckiej żandarmerii w Lidzie.
Henryk Zachmost (1924–1989)
Pochodził z Pabianic. W 1939 roku miał piętnaście lat. W 1940 roku razem z całą rodziną trafił do sowieckiego łagru. Po zawarciu układu Sikorski-Majski dołączył do Armii Andersa. Po ewakuacji żołnierzy Andersa do Iranu został przerzucony do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w kraju. Przeszedł szkolenie spadochronowe i radiołączności. Po przerzucie do okupowanej Polski pozostawał w dyspozycji szefa łączności Komendy Głównej AK jako radiotelegrafista.
20 lipca 1944 roku otrzymał przydział do Komendy Okręgu Białystok AK. Objął stanowisko dowódcy plutonu radiołączności Oddziału V Łączności. W tym okresie w Okręgu Białystok AK trwała akcja „Burza”. Zadaniem podporucznika Zachmosta było utrzymywanie łączności Sztabu Okręgu z Komendą Główną AK. Sporadycznie brał udział w akcjach bojowych. Po wkroczeniu Armii Czerwonej został aresztowany przez NKWD. Po raz drugi w życiu trafił do sowieckiego łagru. W 1948 roku został zwolniony. We wrześniu wrócił do kraju i podjął pracę. Zmarł 7 lutego 1989 roku w Piotrkowie Trybunalskim.
