Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Operacja lotnicza „Weller 3”

niedziela,

Operacja lotnicza „Weller 3”

W ramach operacji lotniczej „Weller 3” w okupowanej Polsce wylądowało czterech cichociemnych. Byli to porucznik Adolf Gałacki „Maszop”, major Leon Bazała „Striwąż”, porucznik Aleksander Piekarski „Turkuć” oraz major Edward Piotrowski „Mema”. Skoczków przyjęła w nocy z 9 na 10 kwietnia 1944 roku placówka odbiorcza „Wieszak” w okolicach miejscowości Zalesie kilkanaście kilometrów od Mińska Mazowieckiego. Ekipa cichociemnych przybyła na pokładzie samolotu Halifax JP-180 „V” ze 1586. Eskadry Specjalnego Przeznaczenia RAF. Start maszyny nastąpił z lotniska Campo Casale niedaleko Brindisi. Razem ze skoczkami zrzucono dziewięć zasobników ze sprzętem wojskowym.

Leon Bazała (1904–1983)

Urodził się w Chyrowie. W 1923 roku zdał egzamin dojrzałości i wstąpił do Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie. Równolegle studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1929 roku otrzymał dyplom lekarza i otrzymał przydział na staż do Szpitala Szkolnego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Później służył w kilku jednostkach wojskowych. Od 1937 roku wykładał w Wyższej Szkole Wojennej. Podczas kampanii wrześniowej służył szefostwie sanitarnym Armii „Karpaty”. Po agresji ZSRR na Polskę zgodnie z rozkazem przeszedł na Węgry. 13 stycznia 1940 roku zameldował się we Francji. Dowodził kompanią sanitarną w 4. Dywizji Piechoty. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie dowodził kompanią sanitarną 1. Brygady Strzelców. Na początku 1943 roku awansował do stopnia majora.

Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. W ramach operacji lotniczej „Weller 3” został przerzucony do okupowanej Polski. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Obszaru Lwów AK, gdzie objął szefostwo służby sanitarnej. Prowadził szkolenia sanitarne, organizował punkty i środki medyczne. Był szefem służby sanitarnej podczas akcji „Burza” we Lwowie. Sporadycznie brał udział w walkach. Po wyparciu Niemców z miasta został aresztowany przez Sowietów. Do 1947 roku przebywał w obozach NKWD na terenie ZSRR. Po powrocie do Polski pracował jako lekarz.

Adolf Gałacki (1902–1953)

Przyszedł na świat w Delatynie. W 1918 roku wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej. Brał udział w walkach o granice Rzeczpospolitej z Ukraińcami i bolszewikami. W 1921 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Nawigacyjnym Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Po ich ukończeniu krótko pływał w Polskiej Marynarce Handlowej. Od 1927 roku pracował jako urzędnik państwowy. Podczas kampanii wrześniowej służył w 206. Pułku Piechoty. Walczył m.in. w obronie Lwowa. 13 września został ranny i trafił do szpitala. 21 września został ewakuowany na Węgry z całym szpitalem wojskowym. W listopadzie 1939 roku zameldował się we Francji. Początkowo otrzymał przydział do 2. Pułku Piechoty 1. Dywizji Grenadierów Wielkopolskich, a następnie przeniesiono go do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Walczył w kampanii norweskiej, m.in. pod Narvikiem.

W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Służył w batalionie strzelców podhalańskich 1. Brygady Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju. W okupowanej Polsce otrzymał przydział do Oddziału II Komendy Głównej Armii Krajowej i został oficerem ekspozytury „Lombard”. Podczas powstania warszawskiego był oficerem do zleceń szefa ekspozytury. Po kapitulacji Warszawy dostał się do niewoli. Przebywał w obozach jenieckich na terenie Niemiec. Po uwolnieniu wrócił do Polski, jednak rok później emigrował i zamieszkał w Stanach Zjednoczonych.

Aleksander Piekarski (1914–1978)

W 1933 roku jako absolwent Państwowego Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Szczakowej zdał maturę. Ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. Po odbyciu nauki w trzyletnim studium technicznym podjął pracę w hucie szkła w Szczakowej. Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 3. Samodzielnego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej. 18 września przedostał się do Rumunii. W listopadzie dotarł do Francji. Otrzymał przydział do Ośrodka Artylerii Przeciwlotniczej w Saint-Nazaire. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Służył w artylerii przeciwlotniczej.

Zgłosił się do służby w kraju. Po przejściu szkolenia dywersyjnego został przerzucony do okupowanej Polski. Otrzymał przydział do Obwodu Białystok Powiat Inspektoratu Białostockiego Okręgu Białystok Armii Krajowej, gdzie objął stanowisko zastępcy komendanta Obwodu ds. szkolenia i dywersji. Prowadził szkolenia dla partyzantów. Brał udział w akcjach bojowych. Po wkroczeniu Sowietów został aresztowany przez NKWD. Trafił do sowieckich łagrów. W 1947 roku powrócił do Polski, gdzie przez pierwsze lata był prześladowany przez komunistyczne władze.

Edward Piotrowski (1899–1971)

Podczas pierwszej wojny światowej walczył w szeregach 2 pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich. Od listopada 1918 roku jako żołnierz 2 Lwowskiego Batalionu Strzelców walczył w obronie Lwowa. Jako dowódca plutonu w 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W dwudziestoleciu międzywojennym był oficerem zawodowym. Odbył kursy szyfrów i wywiadu radiowego w Oddziale II Sztabu Głównego. Po wybuchu drugiej wojny światowej w stopniu kapitana pracował jako specjalista do spraw szyfrów niemieckich w Biurze Szyfrów i Radiowywiadu Oddziału II. 10 września został ewakuowany z Warszawy. Na rozkaz dowództwa 18 września przeszedł do Rumunii.

W grudniu 1939 roku dotarł do Francji. Otrzymał przydział do sztabu Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Razem z tą jednostką walczył pod Narvikiem. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Początkowo służył w 7. Brygadzie Kadrowej Strzelców, jednak szybko został przeniesiony do Biura Szyfrów Sztabu Naczelnego Wodza. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie cichociemnych. W nocy z 9 na 10 kwietnia 1944 roku został przerzucony do okupowanej Polski. Po standardowej aklimatyzacji w Warszawie, w czerwcu otrzymał przydział do Inspektoratu Piotrków Trybunalski Armii Krajowej. Po kilku tygodniach został komendantem Obwodu Piotrków Trybunalski AK. Wojnę zakończył w stopniu majora. Po kapitulacji Trzeciej Rzeszy pozostał w konspiracji. Ujawnił się jesienią 1945 roku po apelu Jana Mazurkiewicza. Pracował w Centralnej Komisji Likwidacyjnej AK. Na początku 1946 roku został na krótko aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Zmarł 7 marca 1971 roku w Wieliczce.

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Artykuł: Bezpośredni dostęp do pamięci

Bezpośredni dostęp do pamięci

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły