czwartek,
Operacja lotnicza „Weller 11”
W nocy z 14 na 15 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 11” do okupowanej Polski przerzucono kolejnych cichociemnych. Na pokładzie samolotu Halifax JP-180 „V”, który startował z lotniska Campo Casale nieopodal Brindisi, do kraju dotarli podporucznik Bronisław Kamiński „Golf”, podporucznik Włodzimierz Lech „Powiślak”, podporucznik Jerzy Niemczycki „Janczar”, podporucznik Józef Wątróbski „Jelito”. Skoczków spadochronowych przyjęła placówka odbiorcza „Kura 1” w okolicach miejscowości Koniusze kilkanaście kilometrów od Krakowa. Operacja przebiegła bez zakłóceń. Razem z cichociemnymi zrzucono dwanaście zasobników ze sprzętem wojskowym.
8 maja 1944 roku wszyscy cichociemni przerzuceni w ramach operacji „Weller 11” wzięli udział w akcji przenoszenia broni pochodzącej ze zrzutów. Niebezpieczny ładunek złożono we wsi Łęg, a żołnierze AK stanowili jego ochronę. Około południa konspiracyjny magazyn został otoczony przez niemiecką żandarmerię. Był to efekt donosu dwóch granatowych policjantów. W nierównej walce zginęło sześciu żołnierzy polskiego podziemia, w tym trzech cichociemnych. Jerzy Niemczycki zdołał przebić się przez okrążenie.
Bronisław Kamiński (1918–1944)
Urodził się w Binarowej niedaleko Gorlic. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany i przydzielony do 2. Pułku Strzelców Podhalańskich 22. Dywizji Piechoty Górskiej. Początkowo 2. Pułk zajął pozycje obronne w okolicach Olkusza. Później po zmianie sytuacji na froncie nastąpił odwrót. 7 września Bronisław Kamiński wziął udział w walkach pod Mękarzowicami nad rzeką Nida, dwa dni później zmagał się z wrogiem w okolicach Buska-Zdroju. 10 września 22. Dywizja Piechoty Górskiej została całkowicie rozbita. Kamiński znalazł się w grupie żołnierzy, która zdołała się przebić, jednak wkrótce zostali oni otoczeni i rozproszeni. Bronisław Kamiński uniknął niewoli i udał się do domu.
W listopadzie 1939 roku przeszedł na Węgry, a następnie po ucieczce z obozu internowania dotarł do Francji. W kraju nad Sekwaną ukończył Kurs Podchorążych Piechoty. Służył w 3. Dywizji Piechoty formowanej w Camp de Coëtquidan. Po klęsce Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w Batalionie Strzelców Podhalańskich. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie ze specjalnością w dywersji. Po przerzucie do okupowanej Polski otrzymał przydział do Kedywu Podokręgu Rzeszów AK. 8 maja 1944 roku dowodził akcją przenoszenia broni pochodzącej ze zrzutów. Zginął w walce z niemiecką żandarmerią.
Włodzimierz Lech (1920–1944)
Pochodził z Mławy. W 1939 roku zdał egzamin dojrzałości. Podczas kampanii wrześniowej nie został zmobilizowany. W styczniu 1940 roku zameldował się we Francji, gdzie służył w 6. Kresowym Pułku Strzelców Pieszych. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii został żołnierzem 1. Brygady Strzelców. W 1941 roku ukończył Szkołę Podchorążych w Dundee. W 1943 roku zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. W ramach operacji lotniczej „Weller 11” został przerzucony do okupowanej Polski. Po aklimatyzacji do realiów okupacyjnych otrzymał przydział do Kedywu Podokręgu Rzeszów AK. Zginął 8 maja 1944 roku we wsi Łęg.
Jerzy Niemczycki (1918–2006)
Przyszedł na świat w Działoszycach. Nie został zmobilizowany w 1939 roku. Ochotniczo uczestniczył w obronie Lwowa. Po klęsce wrześniowej przedostał się do Francji. Służył w 2. Dywizji Strzelców Pieszych. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Na Wyspach Brytyjskich otrzymał przydział do 1. Brygady Strzelców. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i uzyskał stopień plutonowego podchorążego. Po przeniesieniu do 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej zgłosił się do służby w kraju. W nocy z 14 na 15 kwietnia 1944 roku został przerzucony do okupowanej Polski.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Kedywu Podokręgu Rzeszów AK. 8 maja 1944 roku brał udział w akcji przenoszenia broni pochodzącej ze zrzutów. Kiedy konspiracyjny magazyn został otoczony przez niemiecką żandarmerię, zdołał przebić się przez okrążenie. Po zakończeniu wojny nadal działał w konspiracji. W 1948 roku zdecydował się na ucieczkę na Zachód. Początkowo zamieszkał we Francji. W 1957 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
Józef Wątróbski (1914–1944)
Przyszedł na świat w Kleczy Dolnej niedaleko Wadowic. Walczył w kampanii wrześniowej, po rozbiciu jego jednostki uniknął niewoli i przeszedł na Węgry, a po ucieczce z obozu internowania dotarł do Francji. Po klęsce Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 1. Samodzielnej Brygadzie Strzelców. W 1942 roku ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i otrzymał stopień kaprala podchorążego. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie ze specjalnością w dywersji. Po przerzucie do okupowanej Polski otrzymał przydział do Kedywu Podokręgu Rzeszów AK. Zginął 8 maja 1944 roku podczas obrony magazynu z bronią.
