środa,
Operacja lotnicza „Oxygen 8”
W nocy z 18 na 19 października 1943 roku do okupowanej Polski przerzucono kolejnych cichociemnych. Byli to podporucznik Włodzimierz Klocek „Garłuch” oraz kapitan Michał Wilczewski „Uszka”. W operacji lotniczej „Oxygen 8” wziął udział także kurier podporucznik Franciszek Młynarz „Biegacz”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Obrus” w okolicach miejscowości Nieborów, kilkanaście kilometrów od Łowicza.
Włodzimierz Klocek (1921–1995)
Pochodził z Krakowa. W 1939 roku zdał egzamin dojrzałości. Podczas kampanii wrześniowej nie został zmobilizowany. 25 września przekroczył granicę z Rumunią i został internowany. Po ucieczce, w kwietniu 1940 roku zameldował się we Francji. Brał udział w kampanii francuskiej. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Służył w 3. Batalionie Strzelców 1. Brygady Strzelców i równolegle szkolił się w Szkole Podchorążych. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w dywersji i propagandzie. W nocy z 18 na 19 października 1943 roku znalazł się w okupowanej Polsce.
Po odbyciu aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Lublin AK. Był instruktorem dywersji w Obwodzie Lubartów. W późniejszym okresie objął stanowisko zastępcy dowódcy oddziału partyzanckiego podporucznika Bolesława Mucharskiego „Lekarza”. Brał udział w wielu akcjach bojowych. Po przenosinach do Inspektoratu Rejonu Radzyń został skierowany na stanowisko dowódcy oddziału partyzanckiego. Podczas spotkania ze zwierzchnikiem w maju 1944 roku został aresztowany przez gestapo. Osadzono go w lubelskim zamku. W trakcie śledztwa nie ustalono jego roli w podziemiu. Na początku lipca 1944 roku zdołał zbiec. Po zakończeniu wojny pracował jako dekorator. Zmarł 22 marca 1995 roku w Domu Pomocy Społecznej „Betania” w Stanisławowie.
Michał Wilczewski (1907–1945)
Urodził się 4 listopada 1907 roku w Kurzelówce. W ramach służby wojskowej odbył kurs podchorążych rezerwy piechoty. Podczas kampanii wrześniowej walczył na terenie Lubelszczyzny w szeregach 54. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych jako dowódca kompanii. W listopadzie 1939 roku przeszedł na Węgry i został internowany. Na początku 1940 roku zdołał zbiec. W marcu zameldował się we Francji. Służył w 7. Pułku Piechoty. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał przydział do 1. Brygady Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie ze specjalnością w dywersji.
W okupowanej Polsce otrzymał przydział do Kedywu Obszaru Lwowskiego Armii Krajowej. Pod koniec 1943 roku dotarł do Lwowa, gdzie został mianowany szefem dywersji Okręgu Stanisławów AK. Organizował ośrodki Kedywu w podległych mu rejonach. Brał udział w akcjach bojowych oraz odbierał zrzuty lotnicze z zaopatrzeniem dla polskiego podziemia. Latem 1944 roku został dowódcą Oddziału Specjalnego Dywersyjno-Dyspozycyjnego przy 40. Pułku Piechoty AK. Po wkroczeniu Armii Czerwonej jego oddział został rozwiązany. Wilczewski kontynuował działalność konspiracyjną we Lwowie. 14 lutego 1945 roku podczas próby jego aresztowania przez NKWD popełnił samobójstwo, zażywając truciznę.
