czwartek,
Operacja lotnicza „Neon 10”
W nocy z 14 na 15 września 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Neon 10” do okupowanej Polski przerzucono trzech cichociemnych. Byli to podporucznik Ryszard Chmieloch „Błyskawica”, podporucznik Józef Nowacki „Horyń” oraz podporucznik Henryk Ostrowiński „Smyk”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Dywan” kilkanaście kilometrów od Łowicza. Cichociemni przylecieli na pokładzie samolotu Halifax JD-319 „A” ze 138. Dywizjonu RAF, który wystartował z położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu lotniska RAF Tempsford.
Ryszard Chmieloch (1921–1944)
Pochodził ze Lwowa. W chwili wybuchu drugiej wojny światowej miał rozpocząć naukę w trzeciej klasie Szkoły Technicznej w Drohobyczu. Nie został zmobilizowany. W 1940 roku razem z rodziną został wywieziony w głąb ZSRR. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Jesienią 1942 roku został odkomenderowany do Wielkiej Brytanii. Został przeszkolony w radiotelegrafii w Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza. Zgłosił się do służby w kraju. W ramach operacji lotniczej „Neon 10” został przerzucony do okupowanej Polski.
W kraju otrzymał przydział do Oddziału V Łączności Obszaru Armii Krajowej Lwów. Służył jako radiotelegrafista oddziału łączności radiowej „Palma”. 14 lutego 1944 roku w czasie nadawania w lokalu przy ulicy Janowskiej we Lwowie został zatrzymany przez Niemców. Razem z nim aresztowani zostali dowódca oddziału Józef Sosnowski „Maria”, radiotelegrafista Franciszek Golik „Nikita” oraz żołnierze obstawy. Pod koniec kwietnia 1944 roku jego nazwisko znalazło się na liście zakładników przewidzianych do rozstrzelania. Jego dalsze losy nie są znane. Zakłada się, że został wywieziony ze Lwowa do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Dachau między 19 kwietnia a 17 czerwca 1944 roku.
Józef Nowacki (1921–2005)
Urodził się w Toruniu. Nie został zmobilizowany podczas kampanii wrześniowej. W grudniu 1939 roku został zatrzymany przez sowieckich żołnierzy podczas próby przekroczenia granicy polsko-węgierskiej i trafił do łagru. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Po ewakuacji polskich oddziałów na Bliski Wschód został przerzucony do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji i łączności.
W okupowanej Polsce otrzymał przydział do Okręgu Łódź AK. Początkowo był okręgowym inspektorem radiołączności. Latem 1944 roku oddelegowano go do Obwodu Piotrków Trybunalski AK, gdzie służył jako instruktor radiołączności. Po zakończeniu wojny ujawnił się przed komunistycznymi władzami. Ukończył Akademię Medycznej w Poznaniu. Pod koniec lat czterdziestych współpracował z Urzędem Bezpieczeństwa, uczestniczył w rozpracowaniu cichociemnych łącznościowców.
Henryk Ostrowiński (1924–2000)
Pochodził z Warszawy. W 1939 roku był uczniem Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie. Podczas kampanii wrześniowej nie został zmobilizowany. Znalazł się na terenach okupowanych przez Sowietów. Wiosną 1940 roku wraz z matką i siostrą został wywieziony do łagru w Kazachstanie. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Po ewakuacji polskich oddziałów z ZSRR na Bliski Wschód zgłosił się do służby w kraju. W nocy z 14 na 15 września 1943 roku został przerzucony do okupowanej Polski, gdzie otrzymał przydział do Oddziału V Łączności sztabu Komendy Głównej AK. Służył jako radiotelegrafista Kompanii „Kram” Batalionu „Iskry”. Wiosną 1944 roku przeniesiono go na podobne stanowisko w Oddziale Partyzanckim „Pająk” w Okręgu Lublin AK. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji. Zagrożony aresztowaniem pod fałszywym nazwiskiem wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Został przydzielony do Służby Meteorologicznej. Po demobilizacji, od 1946 roku pracował jako meteorolog w Polskich Liniach Lotniczych LOT. W 1947 roku ujawnił się przed komunistycznymi władzami. Zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w Warszawie, a następnie uzyskał dyplom inżyniera łączności na Wydziale Elektrycznym Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej. Od 1949 roku do przejścia na emeryturę pracował w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
