sobota,
Operacja lotnicza „Hammer”
W nocy z 1 na 2 października 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Hammer” w okolicach miejscowości w Głosków kilka kilometrów od Garwolina miał miejsce zrzut cichociemnych. Skoczków odebrała placówka „Bór”, obsadzona żołnierzami oddziału Batalionów Chłopskich „Bór” pod dowództwem Stefana Waneckiego „Kruka”. Dowódcą załogi samolotu Halifax W-1229 „A” z 138. Dywizjonu RAF był porucznik nawigator Radomir Walczak. W okupowanej Polsce znaleźli się kapitan Adam Borys „Pług”, porucznik Stanisław Kotorowicz „Kron”, major Bronisław Żelkowski „Dąbrowa”, oraz kurier do Delegatury Rządu starszy strzelec Jan Cegłowski „Konik”. Cała ekipa skoczków wylądowała bez większych problemów.
Adam Borys (1909–1987)
Przed wybuchem wojny studiował na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Przez rok przebywał w Stanach Zjednoczonych na praktykach jako stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej. Brał udział w kampanii wrześniowej jako dowódca baterii w Ośrodku Zapasowym Artylerii w Kielcach. Internowany na Węgrzech zbiegł z obozu dla oficerów i przedostał się do Francji. W szeregach 3 Dywizji Piechoty walczył w kampanii francuskiej. Po klęsce Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii.
W 1941 roku dowiedział się o lotniczych przerzutach polskich oficerów do okupowanej Polski. Ukończył kurs dywersyjny i jako cichociemny w październiku 1942 roku trafił do Polski. Został przydzielony do Kedywu AK jako zastępca dowódcy, majora Jana Kiwerskiego. W połowie 1943 roku otrzymał zadanie utworzenia specjalnego oddziału do zwalczania gestapo. Powstał Agat (Anty-Gestapo) – oddział dywersji bojowej Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej. Oddział zajmował się organizowaniem zamachów na oficerów SS i gestapo. Przeprowadzono wiele akcji likwidacyjnych.
W powstaniu warszawskim Adam Borys dowodził batalionem „Parasol” na Woli. 6 sierpnia podczas walk w obronie cmentarzy wolskich został ciężko ranny. W październiku 1944 r. trafił do niewoli i został przewieziony do obozu jenieckiego w Niemczech. Kiedy w 1945 roku powrócił do kraju, został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa i osadzony w więzieniu mokotowskim. Po kilku miesiącach został zwolniony na mocy amnestii.
Stanisław Kotorowicz (1916–1943)
Jako żołnierz 4. Pułku Saperów uczestniczył w wojnie obronnej Polski 1939. Po klęsce wrześniowej zdołał przedostać się do Francji. W szeregach 4. Dywizji Piechoty walczył w kampanii francuskiej. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii początkowo służył w 7. Brygadzie Kadrowej Strzelców, a następnie w 1. Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Po przerzucie do okupowanej Polski otrzymał przydział do warszawskiego Kedywu Armii Krajowej. Prowadził zajęcia w Szkole Dywersji o kryptonimie „Zagajnik”. Kierował referatem materiałów i sprzętu zrzutowego w Biurze Badań Technicznych Wydziału Saperów. Zmarł z powodu ran otrzymanych podczas akcji odbicia więźniów w Celestynowie.
Bronisław Żelkowski (1904–1942)
Jako szesnastolatek ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Na krótko wrócił do szkoły, jednak zdecydował się zostać zawodowym żołnierzem. Podczas kampanii wrześniowej jako kapitan dowodził plutonem łączności w Batalionie „Komańcza” 2. Pułku Piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza „Karpaty”. 20 września przeszedł na Węgry. Po ucieczce z obozu internowania dotarł do Francji. Podczas kampanii francuskiej dowodził kompanią w 10. pułku piechoty 4. Dywizji Piechoty.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii służył w 4. Brygadzie Kadrowej Strzelców, przekształconej następnie w 1 Samodzielną Brygadę Spadochronową. Po lądowaniu w okupowanej Polsce odbył standardową aklimatyzację w Warszawie i otrzymał przydział do Obszaru Lwowskiego Armii Krajowej. Przed samym wyjazdem został aresztowany przez warszawskie gestapo. Popełnił samobójstwo podczas przewożenia go na przesłuchanie.
