Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Operacja lotnicza „Beam”

sobota,

Operacja lotnicza „Beam”

W nocy z 19 na 20 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Beam” do okupowanej Polski przerzucono kolejną ekipę cichociemnych. Stanowili ją podporucznik Ignacy Konstanty „Szmaragd”, podporucznik Wilhelm Pluta „Pion” oraz podporucznik Wiktor Wiącek „Kanarek”. Skoczkowie odlecieli z Anglii na pokładzie samolotu Halifax BB-340 „D” ze 138. Dywizjonu RAF, który wystartował z lotniska RAF Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu. Załogą samolotu dowodził porucznik nawigator Jerzy Polkowski. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Mewa” kilkanaście kilometrów na południowy zachód od Opoczna. Razem z nimi dostarczono sześć zasobników ze sprzętem wojskowym.

Ignacy Konstanty (1906–1972)

Urodził się 25 maja 1906 roku w Chicago. Cztery lata później wraz z rodzicami wrócił do Polski i zamieszkał w Starym Sączu. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W trakcie studiów odbył służbę wojskową, uzyskał stopień kaprala podchorążego w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Cieszynie. Po zdobyciu tytułu magistra filologii klasycznej pracował jako nauczyciel języków klasycznych. Podczas kampanii wrześniowej nie został zmobilizowany. Na początku 1940 roku przedostał się na Węgry, a następnie do Francji, gdzie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Służył w 1. Brygadzie Strzelców w Biggar. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji.

Po wylądowaniu w okupowanej Polsce otrzymał przydział na stanowisko oficera do zleceń w Inspektoracie Rejonu Zamość Okręgu Lublin AK. Skierowano go do „Kompanii Warszawskiej”. Brał udział w licznych akcjach bojowych, m.in. w odbiciu więźniów z więzienia w Biłgoraju. Później służył jeszcze w kilku w oddziałach partyzanckich. W czerwcu 1944 roku przyjechał do Warszawy. Walczył w powstaniu warszawskim w szeregach Zgrupowania „Żywiciel” na Żoliborzu. Po kapitulacji dzielnicy w okolicach Pruszkowa zbiegł z konwoju jenieckiego. Dzięki pomocy kolejarzy dotarł do rodzinnego Starego Sącza. Po wojnie pracował jako nauczyciel w szkołach średnich w Starym i Nowym Sączu. Zmarł 3 lipca 1972 roku w Nowym Sączu.

Wilhelm Pluta (1913–1986)

Przyszedł na świat w Szopienicach w pobliżu Katowic. W 1939 roku na Politechnice Lwowskiej uzyskał dyplom inżyniera miernika. W 1939 roku nie został zmobilizowany. Przedostał się do Francji, gdzie ukończył kurs Szkoły Podchorążych Artylerii w Camp de Coëtquidan. Służył w 1. Wileńskim Pułku Artylerii Lekkiej 1. Dywizji Grenadierów. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział do 1 Pomorskiego Pułku Artylerii Ciężkiej. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł wszechstronne przeszkolenie obejmujące zagadnienia z zakresu dywersji, pracy w wywiadzie oraz fałszowania dokumentów. 26 października 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.

W trakcie przerzutu do okupowanej Polski podczas skoku ze spadochronem odniósł kontuzję. Po rekonwalescencji i standardowej aklimatyzacji otrzymał przydział do Wydziału Legalizacji Oddziału I Organizacyjnego sztabu Komendy Głównej AK. Latem 1944 roku został przeniesiony do Kedywu Okręgu Śląsk AK, gdzie służył jako inspektor dywersji. Szkolił lokalne grupy dywersyjne, brał udział w wielu akcjach bojowych. Po wkroczeniu Armii Czerwonej ukrywał się do 1946 roku. Później ujawnił się i podjął pracę w Polskim Radiu Katowice. Od 1949 roku do przejścia na rentę pracował w Kopalni „Pokój” w Rudzie Śląskiej. Zmarł 15 lutego 1986 roku w Rudzie Śląskiej.

Wiktor Wiącek (1919–???)

Pochodził z Miechocina pod Tarnobrzegiem. W 1938 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął służbę wojskową. Był słuchaczem dywizyjnego Kursu Podchorążych Dywizji Piechoty przy 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu. Po jego ukończeniu otrzymał przydział do 51. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Brzeżanach. Podczas kampanii wrześniowej służył w Ośrodku Zapasowym 12 Dywizji Piechoty. Brał udział w walkach z Armią Czerwoną. 19 września dostał się do sowieckiej niewoli. Po dwóch miesiącach został zwolniony. Jeszcze w listopadzie 1939 roku przekroczył granicę polsko-węgierską, a następnie przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do polskich oddziałów. W marcu 1940 roku otrzymał przydział do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Brał udział w kampanii norweskiej i walkach pod Narvikiem. Za zasługi bojowe otrzymał Krzyż Walecznych. Po ewakuacji Brygady do Francji walczył w Bretanii. Po upadku Francuzów zdołał przedostać się przez Hiszpanię i Portugalię do Wielkiej Brytanii.

Od września 1940 roku służył w Batalionie Strzelców Podhalańskich 1. Brygady Strzelców. Z końcem 1941 roku trafił do 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 31 stycznia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W ramach operacji lotniczej „Beam” został przerzucony do okupowanej Polski. Po aklimatyzacji spędzonej w Warszawie prowadził kursy dywersji i minerstwa na zajęciach tajnych szkół podchorążych w Warszawie. W sierpniu 1943 roku otrzymał przydział na stanowisko instruktora dywersji do Kedywu Okręgu Wilno AK. Jeszcze w sierpniu został skierowany do oddziału Adama Boryczki „Brony”. 1 września został zatrzymany przez Niemców, jednak po dwóch tygodniach zdołał zbiec. Dołączył do oddziału „Brony”. 15 października 1943 roku został postrzelony podczas walki z żołnierzami łotewskimi. W listopadzie trafił do oddziału partyzanckiego Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.

Brał udział w licznych walkach z Niemcami, Sowietami i Litwinami. Uznawany jest za dowódcę oddziału, który w ramach odwetu za zbrodnię w Glinciszkach dokonaną na polskich mieszkańcach przez litewski oddział pomocniczy policji niemieckiej, zaatakowała wieś Dubinki zamieszkałą przez litewskich osadników wojskowych, mordując ponad dwudziestu jej mieszkańców, w tym kobiety i dzieci. Po rozwiązaniu Brygady ukrywał się, utrzymując kontakty z antykomunistycznym podziemiem. Latem 1945 roku opuścił Polskę. Na początku września zameldował się w Londynie. Po demobilizacji pozostał na emigracji. Jego dalsze losy nie są znane.

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Artykuł: Bezpośredni dostęp do pamięci

Bezpośredni dostęp do pamięci

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły