czwartek,
Kazimierz Smolski
Dziś mija rocznica urodzin oficera Wojska Polskiego, cichociemnego, więźnia niemieckich obozów koncentracyjnych, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Kazimierz Smolski urodził się 23 czerwca 1913 roku w Doniecku. Jego ojciec był inżynierem górniczym, po odzyskaniu niepodległości przez Polskę Smolscy zamieszkali na Śląsku. Był uczniem Państwowego Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Sosnowcu. W 1931 roku zdał egzamin dojrzałości i podjął studia na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1934 roku przerwał studia i wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Następnie uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Służył w 23. Pułku Artylerii Lekkiej w składzie 23. Górnośląskiej Dywizji Piechoty.
W wojnie obronnej 1939 roku walczył w szeregach macierzystej jednostki w rejonie Będzina, Klimontowa, Maczek, Trzebini, Alwerni, Krakowa, Nowego Korczyna, Pacanowa, Baranowa Sandomierskiego, Tarnobrzegu, Rozwadowa, Janowa Lubelskiego, Frampola, Biłgoraju, Zwierzyńca, Tomaszowa Lubelskiego. Po klęsce wrześniowej przez Słowację przedostał się na Węgry, a następnie udał się do Francji. Służył w Polskich Siłach Zbrojnych we Francji. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w oddziałach artylerii.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 28 lipca 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 3 na 4 września 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Measles” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w ekipie skoczków znaleźli się podporucznik Jan Grycz „Dziadzio”, kapitan Julian Kozłowski „Cichy”, porucznik Wincenty Michalczewski „Mir”, kapitan Wacław Zaorski „Ryba” oraz major Wiktor Zarembiński „Zrąb”. Odlot ekipy cichociemnych nastąpił 3 września z lotniska RAF Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu. Dowódcą załogi samolotu Halifax W-7773 „S” z 138. Dywizjonu RAF był kapitan nawigator Mariusz Wodzicki. Cała ekipa skoczków wylądowała bez większych problemów. Przyjęła ich placówka odbiorcza „Żaba” w okolicach miejscowości Stachlew kilkanaście kilometrów na południe od Łowicza.
Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział na stanowisko komendanta bazy w Borysowie IV Odcinka „Wachlarza”. 9 grudnia 1942 roku został aresztowany w Mińsku przez gestapo. Przeszedł brutalne śledztwo. Podczas próby nieudanej próby odbicia żołnierzy AK z więzienia w Mińsku został ranny po wybuchu granatu wrzuconego do celi przez hitlerowców. Po zakończeniu śledztwa więziono go w kilku niemieckich obozach koncentracyjnych, kolejno w Auschwitz-Birkenau, Mauthausen-Gusen, Redl-Zipf i Gusen II. Po uwolnieniu w 1945 roku wrócił do Polski i się ujawnił. Krótko służył w Ludowym Wojsku Polskim. Ostatecznie zamieszkał w Szczecinie. Według dokumentów IPN został zwerbowany w charakterze informatora przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Szczecinie. Według funkcjonariuszy UB nie przekazywał żadnych istotnych informacji. Zmarł 18 lipca 1985 roku.
