czwartek,
Janusz Zalewski
Dziś mija rocznica urodzin porucznika artylerii Wojska Polskiego, uczestnika kampanii wrześniowej, kawalera Orderu Virtuti Militari, cichociemnego.
Janusz Zalewski urodził się 21 lipca 1914 roku w Warszawie. Ukończył gimnazjum w Grudziądzu. W latach 1934-1935 odbywał służbę wojskową Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Po przejściu do cywila rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany. Z dniem wybuchu drugiej wojny światowej otrzymał stopień podporucznika. Uczestniczył w ewakuacji Instytutu Badań Technicznych Lotnictwa. Później walczył w obronie Warszawy, w rejonie Pragi. Był oficerem 360. Pułku Piechoty. Po kapitulacji stolicy uniknął niewoli.
W połowie października 1939 roku przekroczył granicę polsko-łotewską. Jeszcze w tym samym miesiącu zameldował się we Francji. Skierowano go do Ośrodka Szkolenia Artyleryjskiego w Bressuire. Został oficerem 4. Pułku Artylerii Lekkiej 4. Dywizji Piechoty. Jego jednostka nie osiągnęła stanu gotowości bojowej. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Otrzymał przydział do 4. Dywizjonu Artylerii Lekkiej 4. Brygady Kadrowej Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie ze specjalnością w wywiadzie. 11 grudnia 1941 roku złożył przysięgę na rotę Związku Walki Zbrojnej. W nocy z 30 na 31 marca 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Legging” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się porucznik Aleksander Kułakowski „Rywal”, porucznik Stanisław Gilowski „Gotur”, porucznik Wiesław Ipohorski-Lenkiewicz „Zagroda”, porucznik Jan Jokiel „Ligota”, pułkownik Józef Spychalski „Grudzień” oraz kurier Stanisław Zaborowski „Grzegorz”. Skoczków miała odebrać placówka w Nowej Wsi pod Wołominem, jednak cichociemni wylądowali w okolicach miejscowości Podstoliska, kilka kilometrów od Tłuszcza.
Z chwilą skoku uzyskał awans do stopnia porucznika. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Referatu „Wschód” Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. Oddelegowano go na stanowisko oficera ośrodka wywiadowczego w Kijowie. Po dekonspiracji całego ośrodka, 13 stycznia 1943 roku został aresztowany przez niemiecki kontrwywiad wojskowy Abwehrę. Ostatni raz widziano go 8 marca 1943 roku w kijowskim więzieniu. Jego dalsze losy nie są znane, prawdopodobnie został zamordowany. Pośmiertnie otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari.
