wtorek,
Jan Woźniak
Jan Woźniak był kapitanem piechoty Wojska Polskiego, cichociemnym, uczestnikiem operacji „Ostra Brama”, kawalerem Orderu Virtuti Militari. Dziś przypada rocznica jego urodzin.
Urodził się 13 września 1917 roku w Buszkówku niedaleko Kutna. Od trzeciego roku życia mieszkał w Kowlu na Kresach Wschodnich. W 1935 roku ukończył Średnią Szkołę Techniczną w Brześciu nad Bugiem. W czasach szkolnych działał w harcerstwie, był zastępowym. W ramach służby wojskowej wstąpił do Szkoły Podchorążych Saperów Rezerwy w Modlinie. Odbył praktykę w 82. Pułku Piechoty. Po przejściu do cywila podjął pracę jako sekretarz techniczny Urzędu Miar i Wag w Brześciu. W 1938 roku zatrudnił się na kolei, w Parowozowni Głównej w Stanisławowie.
Po wybuchu drugiej wojny światowej został żołnierzem 48. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Stanisławowie. Był dowódcą plutonu pionierów. W drugim tygodniu kampanii wrześniowej został przeniesiony do Ośrodka Zapasowego 11. Karpackiej Dywizji Piechoty w Stryju. 18 września przeszedł na Węgry. Dopiero w maju 1940 roku zdołał uciec z obozu internowania. W tym samym miesiącu dotarł do Francji i wstąpił do polskich oddziałów. Odbył kurs przeciwpancerny w Granville. Po klęsce Francuzów ewakuował się do Wielkiej Brytanii.
Na Wyspach Brytyjskich otrzymał przydział do 8. Batalionu Kadrowego Strzelców 3. Brygady Strzelców, a następnie do 4. Brygady Kadrowej Strzelców. 9 października 1941 roku jego jednostka została przemianowana na 1. Samodzielną Brygadę Spadochronową. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie dywersyjne. Na początku 1942 roku został zaprzysiężony na rotę Armii Krajowej. W nocy z 1 na 2 września 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Chickenpox” został przerzucony do okupowanej Polski. Zrzut odebrała placówka odbiorcza „Igła” w okolicach wsi Mariew, w Kampinosie. Razem z nim ze spadochronem skakali porucznik Bolesław Jabłoński „Kalia”, porucznik Władysław Kochański „Bomba”, porucznik Franciszek Rybka „Kula”, porucznik Stanisław Winter „Stanley”.
Po odbyciu standardowej aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział do Okręgu Nowogródek Armii Krajowej, gdzie na początku 1943 roku objął stanowisko dowódcy Kedywu i zastępcy komendanta Inspektoratu Południowego. Organizował i prowadził szkolenia dywersyjne, zajmował się produkcją materiałów wybuchowych. Brał udział w wielu akcjach bojowych. W maju 1944 roku został dowódcą specjalnej kompanii szturmowej w VII batalionie 77. Pułku Piechoty AK pod komendą słynnego cichociemnego Jana Piwnika „Ponurego”. Wziął udział w operacji „Ostra Brama”. Po zakończeniu walk o Wilno zdołał uniknąć aresztowania przez NKWD i wrócił na teren macierzystego Inspektoratu. 1 stycznia 1945 roku otrzymał awans do stopnia kapitana.
W maju 1945 roku jako repatriant przyjechał do Górska pod Toruniem. Rok później podjął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1952 roku uzyskał dyplom inżyniera mechanika. W latach sześćdziesiątych zamieszkał w Bydgoszczy. W 1978 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 19 marca 1984 roku w Bydgoszczy.
