wtorek,
Jan Walter
Dziś mija rocznica urodzin polskiego inżyniera, kapitana saperów Wojska Polskiego, cichociemnego, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Jan Wojciech Walter urodził się 12 lipca 1904 roku w Kielcach. Podczas wojny polsko-bolszewickiej jako uczeń Łukowskiej Szkoły Handlowej ochotniczo dołączył do Pogotowia Wojennego harcerzy i przydzielony do 4. Pułku Piechoty Legionów brał udział w walkach o Kielce. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Siedlcach. W 1923 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. W 1927 roku uzyskał dyplom inżyniera. Po odbyciu służby wojskowej pracował jako kreślarz w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W 1938 roku przeszedł do Wydziału Komunikacyjno-Budowlanego Komisariatu Rządu w Warszawie.
Podczas kampanii wrześniowej służył jako instruktor szkolenia saperskiego dla dywersji pozafrontowej w Oddziale II Sztabu Naczelnego Wodza. 18 września przekroczył granicę polsko-rumuńską. Na początku grudnia 1939 roku zameldował się we Francji. Po krótkim pobycie w Centrum Wyszkolenia Saperów w Wersalu otrzymał przydział do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Walczył w kampanii norweskiej, pod Narvikiem dowodził plutonem pionierów. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie został skierowany do 1 Batalionu Strzelców Podhalańskich 1 Brygady Strzelców. Początkowo był adiutantem dowódcy batalionu, później dowodził plutonem pionierów.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie ze specjalnością w wywiadzie w polskiej szkole wywiadu działającej pod kamuflażem Oficerskiego Kursu Doskonalenia Administracji Wojskowej. 15 grudnia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 4 na 5 maja 1944 roku w ramach operacji „Weller 26” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Adam Dąbrowski „Puti”, podporucznik Adam Krasiński „Szczur”, podporucznik Andrzej Prus-Bogusławski „Pancerz”, porucznik Alfred Whitehead „Dolina 2” oraz podporucznik Józef Zając „Kolanko”. Skoczków odebrała placówka odbiorcza „Szczur” w okolicach miejscowości Wola Gałęzowska na Lubelszczyźnie. Zrzut osłaniał oddział partyzancki AK dowodzony pod dowództwem podporucznika Aleksandra Sarkisowa.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia kapitana. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział na stanowisko szefa służb saperskich Oddziału III Operacyjnego Komendy Okręgu Lublin AK. Po wkroczeniu Sowietów pozostał w konspiracji. Podjął także pracę jako inżynier w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Lublinie, a następnie jako kierownik Działu Gospodarki Mieszkaniowej w Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego. 20 października 1945 roku został przypadkowo aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Przez miesiąc był więziony na Zamku Lubelskim. W listopadzie 1945 roku wywieziono go w głąb ZSRR, przebywał w łagrach w obwodzie nowogrodzkim i w okolicach Swierdłowska. Pod koniec 1947 roku wrócił do Polski i zamieszkał w Warszawie.
Pracował jako inspektor nadzoru budowlanego Stołecznej Budowy Osiedli Robotniczych, następnie nauczyciel przedmiotów zawodowych w Zasadniczej Szkole Zawodowej dla Pracujących oraz od 1961 roku w Miejskim Przedsiębiorstwie Instalacyjnym. W 1971 roku przeszedł na emeryturę. Aktywnie działał w środowiskach kombatanckich, był prezesem Zespołu Cichociemnych w Warszawie. Zmarł 19 lipca 1976 roku.
