niedziela,
Henryk Ostrowiński
Dziś mija rocznica urodzin żołnierza Wojska Polskiego, podporucznika łączności, cichociemnego.
Henryk Ostrowiński urodził się 18 września 1924 roku w Warszawie. W 1939 roku był uczniem Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie. Podczas kampanii wrześniowej nie został zmobilizowany. Znalazł się na terenach okupowanych przez Sowietów. Wiosną 1940 roku wraz z matką i siostrą został wywieziony do łagru w Kazachstanie. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa.
Służył w 24. Pułku Piechoty 8. Dywizji Piechoty. Po ewakuacji polskich oddziałów z ZSRR na Bliski Wschód zgłosił się do służby w kraju. Przez Afrykę Południową przerzucono go do Wielkiej Brytanii. Odbył szkolenie ze specjalnością w łączności radiowej. 10 lipca 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 14 na 15 września 1943 roku w ramach operacji „Neon 10” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Ryszard Chmieloch „Błyskawica” oraz podporucznik Józef Nowacki „Horyń”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Dywan” kilkanaście kilometrów od Łowicza.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Oddziału V Łączności sztabu Komendy Głównej AK. Służył jako radiotelegrafista Kompanii „Kram” Batalionu „Iskry”. Wiosną 1944 roku przeniesiono go na podobne stanowisko w Oddziale Partyzanckim „Pająk” w Okręgu Lublin AK. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji. Zagrożony aresztowaniem pod fałszywym nazwiskiem wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Został przydzielony do Służby Meteorologicznej. Po demobilizacji, od 1946 roku pracował jako meteorolog w Polskich Liniach Lotniczych LOT. W 1947 roku ujawnił się przed komunistycznymi władzami. Zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w Warszawie, a następnie uzyskał dyplom inżyniera łączności na Wydziale Elektrycznym Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej. Od 1949 roku do przejścia na emeryturę pracował w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Zmarł w roku 2000.
