niedziela,
Eugeniusz Kaszyński „Nurt”
W nocy z 1 na 2 października 1942 roku do okupowanego kraju został przerzucony Eugeniusz Kaszyński – żołnierz oddziałów partyzanckich Armii Krajowej.
Eugeniusz Gedymin Kaszyński urodził się 22 sierpnia 1909 roku w Łodzi. Był uczniem II Państwowego Liceum i Gimnazjum im. I Prezydenta RP Gabriela Narutowicza w Łodzi. W 1931 roku zdał maturę. Jesienią 1932 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 2 w Biedrusku pod Poznaniem. Jako podporucznik walczył w wojnie obronnej 1939 w szeregach Batalionu Obrony Narodowej „Stryj” w ramach Armii „Karpaty”. Po przekroczeniu granicy polsko-węgierskiej został internowany.
Jeszcze jesienią 1939 roku udało mu się dotrzeć do Francji. Jako żołnierz polskiej 3 Dywizji Piechoty brał udział w kampanii francuskiej. Po klęsce Francji dotarł do Wielkiej Brytanii. Trafił do 4 Brygady Kadrowej Strzelców, którą w 1941 roku przekształcono w 1 Samodzielną Brygadę Spadochronową. Po odbyciu szkolenia spadochronowego został instruktorem w ośrodku spadochronowym w Ringway. Jego kursantami byli przyszli cichociemni. W 1942 roku zgłosił się do służby w kraju i przeszedł wymagane kursy dla cichociemnych.
W nocy z 1 na 2 października 1942 roku został przerzucony do kraju. Przez dwa miesiące przebywał w Warszawie. Otrzymał przydział do Komendy Okręgu Radomsko-Kieleckiego Armii Krajowej. Do kwietnia 1943 roku jako inspektor dywersji Kedywu Komendy Okręgu był odpowiedzialny za organizowanie patroli dywersyjnych na szlakach komunikacyjnych i szkolenie żołnierzy. Latem 1943 roku sformowano oddział partyzancki Jana Piwnika „Ponurego”. Eugeniusz Kaszyński został zastępcą dowódcy. Równolegle objął stanowisko komendanta Zgrupowania nr 1 w ramach Świętokrzyskich Zgrupowań AK.
Na początku 1944 roku po przeniesieniu „Ponurego” do Okręgu Nowogródek Kaszyński przejął dowództwo nad całością Zgrupowań Świętokrzyskich AK. Dowodził oddziałami partyzanckimi w wielu akcjach bojowych. W listopadzie 1944 roku jego oddział został rozformowany. Służbę w Armii Krajowej zakończył w stopniu majora. Po wkroczeniu Armii Czerwonej podobnie jak wielu innych żołnierzy podziemia był zagrożony aresztowaniem. Przedostał się do brytyjskiej strefy okupacyjnej na terenie Niemiec. Pod koniec 1946 roku powrócił do Wielkiej Brytanii razem z macierzystą jednostką – 1 Samodzielną Brygadą Spadochronową. Zmarł 24 marca 1976 roku w Londynie.
