sobota,
Eugeniusz Chyliński
Eugeniusz Stanisław Chyliński urodził się 19 marca 1915 roku w Kozicach niedaleko Gostynina. Uczył się w gimnazjum w Gostyninie, a następnie w Korpusie Kadetów nr 1 im. J. Piłsudskiego we Lwowie. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości i został powołany do służby wojskowej. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Różanie. Po przejściu do rezerwy studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Naukę przerwał wybuch wojny.
Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 32. Pułku Piechoty 8. Dywizji Piechoty, a następnie w 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej. Uczestniczył w obronie Modlina. Po krótkim pobycie w niewoli został zwolniony. Na początku grudnia przeszedł na Węgry, po ucieczce z obozu internowania, w marcu 1940 roku zameldował się we Francji. Otrzymał przydział do Szkoły Podchorążych Piechoty w Coëtquidan. Po upadku Francji trafił do obozu pracy. W 1941 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii. Służył w 1. plutonie rozpoznawczym 1. Dywizji Pancernej.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie w dywersji. 31 stycznia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 24 na 25 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Cellar” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podchorąży Zbigniew Twardy „Trzask” oraz kurier kapral Aleksander Olędzki „Rab”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Smok” w okolicach miejscowości Wola Wodyńska niedaleko Siedlec.
Po standardowej aklimatyzacji do warunków okupacyjnych w Warszawie otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Wilno AK. Był inspektorem dywersji, prowadził szkolenia żołnierzy w Oddziałach Dyspozycyjnych „Baza” i „Egzekutywa”. Brał udział w wielu akcjach bojowych. Wiosną 1944 roku został aresztowany przez litewską policję. 16 maja podczas transportu z wileńskiego więzienia na Łukiszkach został brawurowo odbity przez żołnierzy AK. Jako zdekonspirowanego żołnierza podziemia przeniesiono go do oddziału partyzanckiego „Frycza”. Prowadził szkolenia na oficerskich kursach minersko-sabotażowych.
Podczas operacji „Ostra Brama” dowodził kompanią w Zgrupowaniu Czesława Dębickiego, „Jaremy”. Po wyparciu Niemców z Wilna został aresztowany przez NKWD. Trafił do łagrów na Syberii. Do Polski wrócił dopiero w 1957 roku. Do końca życia mieszkał w Modzurowie niedaleko Raciborza. Zmarł 10 lutego 1990 roku.
