piątek,
Bolesław Jackiewicz
Dziś mija rocznica urodzin majora dyplomowanego Wojska Polskiego, żołnierza Września 1939, uczestnika kampanii norweskiej i walk we Francji, cichociemnego, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Bolesław Jackiewicz urodził się 15 lipca 1914 roku w majątku Zachorze na Wileńszczyźnie. W 1934 roku wstąpił do wojska. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie – Ostrowi Mazowieckiej uzyskał stopień podporucznika i otrzymał przydział do 1. Pułku Piechoty Legionów 4. Dywizji Piechoty Legionów. Podczas kampanii wrześniowej służył w macierzystej jednostce. Po klęsce Polaków w wojnie obronnej przez Łotwę, Szwecję, Wielką Brytanię dotarł do Francji. Otrzymał przydział na stanowisko dowódcy plutonu w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich. Uczestniczył w kampanii norweskiej i bitwie o Narvik. Za zasługi bojowe otrzymał Krzyż Walecznych.
Po powrocie Brygady do Francji brał udział w ciężkich walkach przeciwko przeważającym siłom niemieckim w Bretanii. Po rozproszeniu jednostki i klęsce Francji przedostał się do nieokupowanej części tego kraju. Do Wielkiej Brytanii dotarł dopiero jesienią 1941 roku. Początkowo służył w 7. Brygadzie Strzelców, w marcu 1942 roku został oficerem 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Ukończył Kurs Wyższej Szkoły Wojennej i uzyskał tytuł oficera dyplomowanego.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 8 marca 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. Jesienią 1943 roku awansował do stopnia kapitana. W nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 4” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim ze spadochronem skakali podporucznik Edward Kiwer „Biegaj”, rotmistrz Stanisław Raczkowski „Bułany” oraz podporucznik Ludwik Wiechuła „Jeleń”. Cichociemnych przyjęła placówka odbiorcza „Mirt 1” w okolicach miejscowości Cisów niedaleko Kielc.
Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział na stanowisko szefa sztabu Oddziału III Okręgu Radom-Kielce AK. W sierpniu 1944 roku został oficerem operacyjnym Kieleckiego Korpusu AK. Jesienią otrzymał awans do stopnia majora. Po rozwiązaniu Armii Krajowej pozostał w konspiracji. Jesienią 1945 roku został aresztowany przez komunistyczne służby. Zwolniono go po tzw. amnestii w 1947 roku. Podjął pracę jako księgowy. W latach 1957–1961 był bezpartyjnym posłem na Sejm PRL. Zmarł 17 lipca 1982 roku w Kielcach.
