sobota,
Andrzej Prus-Bogusławski
Andrzej Prus-Bogusławski urodził się 6 listopada 1919 roku w Lublinie. Był uczniem warszawskiego Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego. W czasach szkolnych działał w harcerstwie. W 1937 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Po jej ukończeniu i odbyciu praktyki w 1. Pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie został przeniesiony do rezerwy w stopniu wachmistrza podchorążego. W 1938 roku został studentem Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Naukę przerwał wybuch drugiej wojny światowej.
Podczas kampanii wrześniowej służył jako dowódca plutonu 1. Pułku Ułanów Krechowieckich Suwalskiej Brygady Kawalerii w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”. Walczył m.in. w bitwie pod Olszewem, po której znalazł się w grupie żołnierzy na własną rękę przebijających się pod dowództwem majora Mieczysława Skrzyńskiego w kierunku Wołkowyska. Po dotarciu na miejsce oddział ten dołączył do Rezerwowej Brygady Kawalerii pułkownika Edmunda Heldut-Tarnasiewicza. W obliczu beznadziejnej sytuacji po wkroczeniu Sowietów, 23 września na rozkaz dowódcy brygady jego jednostka przeszła na Litwę.
Po ucieczce z obozu internowania usiłował przedostać się do polskich oddziałów na Zachodzie. Dotarł do Norwegii, jednak byli już tam Niemcy. Do Wielkiej Brytanii dotarł dopiero pod koniec 1941 roku. Otrzymał przydział do 24. Pułku Ułanów 10. Brygady Kawalerii Pancernej. Na przełomie 1942 i 1943 roku odbył kurs oficerów wywiadu w Centrum Wyszkolenia Saperów. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie ze specjalnością w broni pancernej i dywersji. 15 grudnia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 4 na 5 maja 1944 roku w ramach operacji „Weller 26” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Adam Dąbrowski „Puti”, podporucznik Adam Krasiński „Szczur”, porucznik Alfred Whitehead „Dolina 2”, kapitan Jan Walter „Cyrkiel” oraz podporucznik Józef Zając „Kolanko”. Skoczków odebrała placówka odbiorcza „Szczur” w okolicach miejscowości Wola Gałęzowska na Lubelszczyźnie. Zrzut osłaniał oddział partyzancki AK dowodzony pod dowództwem podporucznika Aleksandra Sarkisowa.
Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział na stanowisko instruktora broni pancernej Oddziału III Komendy Okręgu Lublin AK. W szeregach 8. Pułku Piechoty Legionów AK brał udział w akcji „Burza”. Za zasługi bojowe otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Po wkroczeniu Armii Czerwonej zamieszkał w Lublinie pod fałszywym nazwiskiem. Pracował w oddziale Polskiego Radia w Lublinie. W sierpniu 1945 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie nadal pracował w Polskim Radiu. Miesiąc później ujawnił się przed komunistycznymi władzami i wrócił do własnego nazwiska. Ukończył Szkołę Główną Handlową w Warszawie.
Od 1981 roku mieszkał we Francji. Współpracował z londyńskim „Dziennikiem Polskim” oraz wydawanymi we Francji „Kontaktem”, „Kulturą” i „Zeszytami Historycznymi”. Napisał kilka książek historycznych dotyczących II wojny światowej. Zmarł 26 października 2006 roku w Lailly-en-Val we Francji.
