wtorek,
Aleksander Kułakowski
Aleksander Kułakowski urodził się 8 marca 1916 roku w Połykowiczach koło Mohylewa. Ukończył Gimnazjum Państwowe im. Henryka Sienkiewicza w Starym Koniecpolu, maturę zdał w 1934 roku. Od września 1935 roku uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie w latach 1936-1938 w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Po ukończeniu szkoły dostał przydział do 15. Wielkopolskiego Pułku Artylerii Lekkiej.
Brał udział w kampanii wrześniowej, m.in. uczestniczył w ciężkich walkach z Niemcami koło Rachania. Dwukrotnie uciekał z niewoli sowieckiej. Przez Węgry dotarł do Francji. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii.
Trafił do 5 Brygady Kadrowej Strzelców, a następnie do 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Przeszedł szkolenie konspiracyjne ze specjalnością dywersji. W nocy z 30 na 31 marca 1942 roku został zrzucony w okolicach wsi Postoliska w powiecie wołomińskim w ramach operacji LEGGING. Wraz z nim skakali por. kaw. rez. Stanisław Gilowski ps. „Gotur”, por. br. panc. rez. Wiesław Ipohorski-Lenkiewicz ps. „Zagroda”, płk piech. Józef Spychalski ps. „Grudzień”, por. art. Janusz Zalewski ps. „Chinek”, kurier st. uł. Stanisław Zaborowski ps. „Grzegorz”. Kułakowski używał pseudonimów „Rywal” oraz „Zawała”.
Został dowódcą patrolu dywersyjnego na Odcinku I Wachlarza (Lwów – Tarnopol – Płoskirów – Winnica – Żmerynka – Dniepropietrowsk). Wachlarz – wydzielona jednostka AK – m.in. prowadził dywersję na szlakach aprowizacyjnych armii niemieckiej walczącej w ZSRR. Po likwidacji Wachlarza, od marca 1943 roku walczył w Oddziale Dyspozycyjnym Kedywu Okręgu Lwów AK. W grudniu zmieniono mu przydział na Okręg Tarnopol. Służbę w AK zakończył w stopniu kapitana.
W kwietniu 1944 roku do Tarnopola wkroczyła Armia Czerwona. Wstąpił wtedy do Ludowego Wojska Polskiego i jako dowódca plutonu artylerii w stopniu podporucznika przeszedł szlak bojowy Sumy–Klewań–Puławy–Warka–Praga. Pod koniec października 1944 roku, kiedy został ostrzeżony o planowanym aresztowaniu, zdezerterował i ukrył się w Lublinie. Po kilku dniach resztowało go NKWD. Po brutalnym śledztwie Wojskowy Sąd Garnizonowy w Lublinie 29 listopada 1944 roku skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 13 grudnia 1944 roku na Zamku Lubelskim.
