sobota,
Zygmunt Hempel
Zygmunt Hempel urodził się 24 grudnia 1894 roku w Zagórzu koło Sosnowca. Po ukończeniu Męskiego Gimnazjum Rządowego w Kielcach rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Dublanach. W czasach nauki zaangażował się w ruch niepodległościowy. Był członkiem m.in. Organizacja Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, Polskich Drużyn Strzeleckich oraz tajnej Armii Polskiej. W latach 1912–1914 na terenie zaboru rosyjskiego zakładał koła Drużyn Strzeleckich, kolportował niepodległościowe wydawnictwa, dostarczał podręczniki dotyczące wojskowości. Ukończył kurs szkoły podchorążych Drużyn Strzeleckich.
Po wybuchu pierwszej wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym został internowany. Po ucieczce został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku wstąpił do powstającego Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Za zasługi bojowe został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Po zakończeniu działań zbrojnych w stopniu kapitana przeszedł do rezerwy.
Podczas kampanii wrześniowej służył jako adiutant dowódcy 360. Pułku Piechoty. Brał udział w obronie Warszawy. Podczas walk został ranny w głowę i stracił oko. Po kapitulacji stolicy uniknął niewoli. W październiku 1939 roku włączył się w działalność konspiracyjną w szeregach Służby Zwycięstwu Polski. Między innymi organizował komórką zajmującą się kontaktami z uwięzionymi przez okupanta członkami ruchu oporu. Dzięki jego staraniom powstała tajna drukarnia, w której drukowano „Biuletyn Informacyjny”. Wiosną 1941 roku prawdopodobnie z powodów politycznych został usunięty ze Związku Walki Zbrojnej. Próbował powołać podziemne ugrupowanie piłsudczykowskie, jednak negocjacje w sprawie utworzenia wspólnego obozu politycznego zakończyły się niepowodzeniem. Jesienią 1942 roku był współzałożycielem Konwentu Organizacji Niepodległościowych.
1 sierpnia 1944 roku w Warszawie wybuchło powstanie. Drugiego dnia walk dołączył do ludzi wznoszących barykadę na rogu ulicy Zielnej. Podczas budowy został ciężko ranny. Trafił do szpitala powstańczego przy ulicy Mariańskiej, gdzie zmarł w nocy z 4 na 5 sierpnia 1944 roku.
