niedziela,
Znak Polski Walczącej
20 marca 1942 roku na murach Warszawy po raz pierwszy pojawił się Znak Polski Walczącej. Składa się on z połączonych liter „P” i „W”. Tworzą one charakterystyczną kotwicę. Litera „P” symbolizuje Polskę, „W” oznacza walkę. W opinii publicznej dla Znaku Polski Walczącej powszechnie przyjęła się nazwa „Kotwica”.
Podczas drugiej wojny światowej walka toczyła się także na płaszczyźnie propagandowej. Władze Polskiego Państwa Podziemnego zdawały sobie sprawę z potrzeby zaistnienia znaku graficznego, który pokazywałby, że Polska nadal żyje i walczy. Z uwagi na warunki konspiracyjne musiał on być w miarę prosty i łatwy do szybkiego wykonania. Trudno malować Orła Białego z koroną na murach ulic patrolowanych przez Niemców.
Biuro Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK ogłosiło tajny konkurs na znak Polski Walczącej. Spośród 27 prac wyłoniono dwie propozycje: „Kotwicy” oraz „Skrzyżowanych mieczy grunwaldzkich”. Ostatecznie zwyciężył projekt „Kotwicy”. Jego autorką była prawdopodobnie studentka historii sztuki tajnego Uniwersytetu Warszawskiego oraz harcerka Szarych Szeregów Anna Smoleńska. „Kotwicę” można było namalować trzema ruchami.
Choć „Kotwica” kojarzy się głównie z Warszawą, była malowana na terenie całego okupowanego kraju. Znak Polski Walczącej najczęściej wykonywali harcerze w ramach akcji tzw. małego sabotażu. Czasami liczba osób malujących „Kotwicę” jednocześnie w różnych punktach przekraczała setkę. Jan Bytnar, członek Szarych Szeregów, opracował urządzenie zwane „wiecznym piórem”, które umożliwiało umieszczanie znaku na kilkumetrowych wysokościach, co znacząco utrudniało jego usuwanie lub zamalowanie. Za pomocą swojego przyrządu Bytnar namalował Znak Polski Walczącej na cokole pomnika Lotnika na placu Unii Lubelskiej. Symbol znalazł się na wysokości około pięciu metrów.
W czerwcu 2014 Sejm uchwalił ustawę o ochronie Znaku Polski Walczącej. W artykule pierwszym ustawy znalazł się zapis: „Znak Polski Walczącej, będący symbolem walki polskiego narodu z niemieckim agresorem i okupantem podczas II wojny światowej, stanowi dobro ogólnonarodowe i podlega ochronie należnej historycznej spuściźnie Rzeczypospolitej Polskiej”. W myśl ustawy „Otaczanie Znaku Polski Walczącej czcią i szacunkiem stało się prawem i obowiązkiem każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej”. Przewidziano karę grzywny za publiczne znieważanie Znaku Polski Walczącej.
