sobota,
Zdzisław Kawecki
21 maja 1902 roku w Husiatynie urodził się Zdzisław Kawecki – rotmistrz Wojska Polskiego II RP i srebrny medalista olimpijski w jeździectwie na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie 1936. W 1918 wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej. Od czerwca 1919 roku był żołnierzem Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Zdzisław Kawecki to jeden z najlepszych polskich jeźdźców okresu międzywojennego. Na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie 1936 w drużynowym Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego wspólnie z Sewerynem Kuleszą i Henrykiem Leliwą-Roycewiczem zdobył srebrny medal dla Polski. Rywalizacja miała bardzo dramatyczny przebieg. Kawecki podczas trudnej próby terenowej po upadku z konia złamał dwa żebra, mimo to ukończył konkurs. Gospodarze igrzysk skierowali rotmistrza Leliwę na złą trasę, co prawdopodobnie zdecydowało o złotym medalu dla Niemiec.
W kampanii wrześniowej rotmistrz Kawecki walczył w zagubionym oddziale Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Po agresji ZSRR został aresztowany przez Sowietów i osadzony w obozie w Kozielsku. Funkcjonariusze NKWD zamordowali go w Katyniu. W 2007 roku pośmiertnie otrzymał awans do stopnia majora.
Koledzy Kaweckiego ze „srebrnej” drużyny przeżyli wojnę. Seweryn Kulesza po kampanii wrześniowej trafił do niemieckiego obozu jenieckiego, po wyzwoleniu pozostał na Zachodzie, gdzie trenował m.in. drużyny jeździeckie Irlandii i Belgii. Henryk Leliwa-Roycewicz raniony w walkach z Armią Czerwoną w 1939 roku zdołał uciec ze szpitala, dzięki czemu uniknął śmierci z rąk NKWD. W powstaniu warszawskim dowodził batalionem „Kiliński”, a po wojnie sześć lat spędził w komunistycznym więzieniu. Później był trenerem jeździectwa w warszawskich klubach sportowych.
