Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Zbigniew Koźliński

środa,

Zbigniew Koźliński

Władze polskiego podziemia prawdopodobnie już w maju 1940 roku otrzymały raport na temat zbrodni katyńskiej, jego autorem miał być Zbigniew Koźliński. Niektórzy historycy uznają relacje Koźmińskiego za wiarygodne, jednak nie mają one żadnego potwierdzenia w źródłach archiwalnych.

Ojciec Zbigniewa Koźlińskiego, rotmistrz Edward Koźliński, na początku 1940 roku został aresztowany przez NKWD. Trafił do więzienia w Smoleńsku, gdzie okazało się, że w sowieckich aktach figuruje jako niebezpieczny białogwardzista. Miało to związek z jego losami podczas wojny domowej w Rosji w latach 1917–1922, kiedy walczył po stronie „białych”. Rodzina Koźlińskich przed rewolucją październikową posiadała majątek w okolicach Katynia. Funkcjonariusze NKWD dotarli do legendy o zakopanym w lesie katyńskim skarbie białogwardzistów. Torturowany rotmistrz Koźliński zgodził się wskazać miejsce ukrycia złota i kosztowności. Na początku maja 1940 roku zabrano go w tym celu do Lasu Katyńskiego. Na miejscu zobaczył wielkie doły wypełnione ciałami w polskim mundurach z widocznymi dystynkcjami oficerskimi. Funkcjonariusze NKWD z eskorty twierdzili, że to efekt epidemii panującej w okolicy. Edward Koźliński od początku zdawał sobie sprawę, że stał się niewygodnym świadkiem. Na pobliskiej stacji kolejowej w Gniezdowie zdołał zbiec.

O tym, co widział, poinformował syna. Zbigniew Koźliński był wtedy członkiem Związku Walki Zbrojnej i złożył swoim przełożonym raport w tej sprawie. Możliwe jest, że polskie władze na Zachodzie już w maju 1940 roku znały relację jego ojca. Rotmistrz Edward Koźliński zaginął podczas próby przedostania się na Zachód. Po zajęciu Smoleńszczyzny przez Niemców w 1941 roku Zbigniew Koźliński na rozkaz polskiego podziemia trzykrotnie udawał się na miejsce zbrodni w Katyniu. Dwukrotnie misja zakończyła się niepowodzeniem, podczas trzeciej próby Koźliński i kilku innych żołnierzy ZWZ zdołali dotrzeć do Lasu Katyńskiego. Okoliczni mieszkańcy potwierdzili informację o masakrze, ostateczne potwierdzenie uzyskano po rozkopaniu jednego z grobów.

Żołnierze ZWZ przekazali przełożonym meldunek o swoim odkryciu. Informacje te nie zostały wykorzystane. Prawdopodobnie władze Polskiego Państwa Podziemnego uznały relację o zbrodni w takiej skali za niewiarygodną. Dodatkowo alianci zachodni starali się nie drażnić Stalina. Sprawa zbrodni katyńskiej została nagłośniona dopiero po odkryciu dołów śmierci w lasku pod Smoleńskiem przez Niemców.

Zbigniew Koźliński „Gryf” urodził się w 1922 roku w Krasnym Grodnie nad Niemnem. Podczas kampanii wrześniowej brał udział w walkach z Sowietami w okolicach Grodna. Jeszcze w 1939 roku wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, był kurierem między strefą sowiecką a niemiecką. Później trafił do oddziału partyzanckiego w ramach 77. Pułku Piechoty AK Ziemi Nowogródzkiej. W 1943 roku podczas walk stracił nogę. Jego relacja o zbrodni katyńskiej po raz pierwszy została opublikowana w 1990 roku w Londynie na łamach kwartalnika „Puls”. W 1997 roku Zbigniew Koźliński napisał książkę na ten temat pod tytułem „Czas Wernyhory”.

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Artykuł: Bezpośredni dostęp do pamięci

Bezpośredni dostęp do pamięci

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły