niedziela,
Zbigniew Kiedacz
Zbigniew Stanisław Kiedacz urodził się 11 września 1911 roku w Drohobyczu. W 1919 roku jego rodzina przeniosła się do Poznania. Ukończył poznańskie gimnazjum im. K. Marcinkowskiego, w czasach szkolnych aktywnie działał w harcerstwie. W 1928 roku wstąpił do Wojska Polskiego i został skierowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W latach 1930-1932 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu, po jej ukończeniu służył jako oficer 15. Pułku Ułanów Poznańskich. W 1938 roku rozpoczął kurs Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Latem 1939 roku otrzymał przydział do sztabu Nowogródzkiej Brygady Kawalerii.
W szeregach Brygady walczył w kampanii wrześniowej, przeszedł jej cały szlak bojowy. Pod koniec września 1939 roku w okolicach granicy polsko-węgierskiej dostał się do sowieckiej niewoli, umieszczono go w obozie jenieckim w Szepietówce. Pod koniec października zdołał zbiec. Przedostał się do Francji, gdzie dołączył do formowanych polskich oddziałów. Krótko przed agresją Trzeciej Rzeszy na Francję otrzymał awans do stopnia rotmistrza. Po klęsce Francuzów został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Na Wyspach Brytyjskich służył w polskich jednostkach pancernych. Po zawarciu układu Sikorski-Majski ochotniczo zgłosił się do prac związanych z formowaniem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Zorganizował oddział, który stał się zalążkiem reaktywowanego po ewakuacji Armii Andersa z ZSRR 15. Pułku Ułanów Poznańskich. Rotmistrz Kiedacz był najmłodszym dowódcą pułku w 2. Korpusie Polskim. Na początku 1944 roku 15. Pułk został przerzucony do Włoch, a Zbigniew Kiedacz otrzymał awans do stopnia majora.
Jako dowódca 15. Pułku Ułanów Poznańskich brał udział w walkach o Monte Cassino, a następnie w bitwie o Ankonę. 1 sierpnia 1944 roku awansował do stopnia podpułkownika. 22 października 1944 roku jego jednostka włączyła się do walk w górach Apeninu Emiliańskiego. Dzień później zginął na skutek wybuchu miny podczas rozpoznania prowadzonego w okolicach Civitella di Romagna. Pośmiertnie otrzymał Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari.
