poniedziałek,
Bitwa pod Władypolem
W dniach 26-27 września 1939 roku pod Władypolem oddziały Nowogródzkiej Brygady Kawalerii starły się z wojskami sowieckimi. Władypol to miejscowość położona około 40 kilometrów na południowy wschód od Przemyśla.
Po bitwie pod Tomaszowem Lubelskim oddziały Nowogródzkiej Brygady Kawalerii w sile około 3 tysięcy żołnierzy pod dowództwem generała Władysława Andersa skierowały się w stronę granicy węgierskiej. 25 września Polacy natknęli się na niemiecką formację. Odbyły się negocjacje i osiągnięto porozumienie. Generał Anders zwolnił niemieckich jeńców, w zamian Polacy mogli przejść dalej.
Pod koniec września w okolicach między Rzeszowem a Lwowem znajdowało się sporo wrogich wojsk. Niemcy kierowali się na zachód, a ich miejsce zajmowały sowieckie oddziały. Było to zgodne z paktem dwóch agresorów i ustalonym przebiegiem granicy niemiecko-sowieckiej. Kierujący się na Węgry polscy żołnierze starali się unikać walk i omijać wrogie formacje.
26 września napotkano oddziały sowieckiej 12 armii. Polscy parlamentariusze nie zostali przyjęci. Doszło do bitew i potyczek w rejonie Władypola. Sowieci dążyli do okrążenia i całkowitego zniszczenia polskich oddziałów. Żołnierzy generała Andersa frontalnie atakował pułk kawalerii wsparty czołgami. Kolejne sowieckie oddziały zachodziły Polaków z tyłu. Generał Anders postanowił wycofać swoich żołnierzy. Dochodziło do ciągłych potyczek. Wciąż istniała groźba okrążenia, duży oddział nie mógł niepostrzeżenie ominąć sowieckich oddziałów. Generał Anders nakazał rozformować Nowogródzką Brygadę Kawalerii i przebijać się małymi grupami w stronę granicy węgierskiej.
29 września w walce koło Sambora generał Anders został dwukrotnie raniony i dostał się do niewoli sowieckiej.
