wtorek,
Westerplatte – dzień szósty
6 września około godziny 3:00 Niemcy podjęli próbę podpalenia lasu porastającego Westerplatte. Chcieli to osiągnąć za pomocą cysterny z materiałem łatwopalnym, która miała zostać zapalona po wtoczeniu na teren strażnicy. Na widok przetaczanego wagonu Polacy otworzyli ogień z broni maszynowej i działka przeciwpancernego. Obsługujący działko Aleksy Kowalik był znany z celnego oka, cysterna eksplodowała na wysokości niemieckich pozycji. Niemcy przeprowadzili także nieudaną próbę podpalenia lasu miotaczami ognia.
Ostrzał artyleryjski stał się stałym elementem walk na Westerplatte. Szóstego dnia nastąpił on około godziny 9:00. Kanonadę rozpoczęły moździerze kalibru 210 mm, później dołączyły działa z Brzeźna i Stogów. Nie odnotowano bezpośrednich trafień w budynki, jednak bliskie wybuchy stały się przyczyną ich kolejnych uszkodzeń.
Przed godziną 16:00 ponowiono próbę podpalenia lasu. Tym razem dwie cysterny z benzolem wjechały na teren placówki, jednak ich podpalenie nie dało spodziewanego efektu. Ogień zgasł po 15 minutach. Po tym wydarzeniu nastąpił kolejny ostrzał artyleryjski skoncentrowany na wartowniach nr 1 i 2 oraz budynku koszar.
Tego dnia miała miejsce narada niemieckiego dowództwa. Omówiono dotychczasowe wyniki rozpoznania i zaplanowano podjęcie bardziej intensywnych działań ofensywnych. 7 września natarcie piechoty miał wesprzeć ogniem pancernik „Schleswig-Holstein”.
Starszy strzelec Aleksy Kowalik, który 6 września oddał celny strzał do cysterny, urodził się 23 lipca 1915 roku. Przed wstąpieniem do wojska pracował na roli. Na Westerplatte przyjechał miesiąc przed wybuchem wojny. W czasie walk został ranny, kula z jego nogi została usunięta dopiero po roku przez lekarza obozowego, którym był inny obrońca Westerplatte – kapitan Mieczysław Słaby. Po wojnie Aleksy Kowalik wrócił do Polski. Uprawiał gospodarstwo rolne, ostatnie lata przed emeryturą pracował jako wartownik straży przemysłowej. Zmarł 10 lipca 2011 roku w wieku 96 lat.
