niedziela,
Władysław Nawrocki
Dziś mija rocznica urodzin kapitana Wojska Polskiego, uczestnika powstania wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej, ofiary zbrodni katyńskiej.
Władysław Nawrocki herbu Lubicz urodził się 8 maja 1891 w Krotoszynie w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Był wnukiem powstańca styczniowego, ojciec i stryj walczyli w powstaniu wielkopolskim, starszy brat Leon był sekretarzem Wojciecha Korfantego. W rodzinnym mieście Władysław ukończył szkołę elementarną. Pod koniec nauki w dokształcającej Szkole Zawodowej w Krotoszynie wstąpił do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Został czołowym aktywistą krotoszyńskiego gniazda tej organizacji. W 1910 roku jako delegat wziął udział w Zjeździe Sokolników w Krakowie.
W 1912 roku został wcielony do Armii Cesarstwa Niemieckiego. W szeregach 10 Dywizji Cesarstwa Niemieckiego walczył w pierwszej wojnie światowej. Służbę w armii niemieckiej zakończył w stopniu starszego sierżanta. Pod koniec 1918 roku wrócił do rodzinnego Krotoszyna. Wziął udział w przygotowaniach do powstania wielkopolskiego. Był członkiem Rady Wykonawczej Powiatowej Rady Ludowej w Krotoszynie. Organizował oddziały Straży Ludowej w okolicznych miejscowościach. 1 stycznia 1919 roku uczestniczył w wyzwalaniu Krotoszyna. Brał udział w wielu walkach podczas powstania wielkopolskiego.
Na początku maja 1919 roku w Poznaniu formował 3 Batalion Obrony Krajowej. Za wybitne zasługi w czasie powstania wielkopolskiego otrzymał stopień podporucznika. Jego batalion włączono w skład 159 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Wiosną 1920 roku jego jednostka została skierowana na Front Litewsko-Białoruski. Wyróżniał się męstwem w licznych walkach, został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Podczas walk odwrotowych latem 1920 roku dostał się do niewoli bolszewickiej. Przebywał w obozie jenieckim w Samarze nad Wołgą, a następnie w Moskwie. 1 czerwca 1921 roku został zwolniony.
Został oficerem zawodowym. W 1922 roku ukończył kurs dla oficerów młodszych w Szkole dla Oficerów Młodszych Warszawie. Służył w wielu jednostkach. W 1936 roku w stopniu kapitana przeszedł na emeryturę. Nie zaprzestał aktywności, był komendantem Urzędu Przysposobienia Wojskowego i Wyszkolenia Fizycznego w Gostyniu oraz współpracował z wieloma organizacjami, np. harcerstwem, Towarzystwem Gimnastycznym „Sokół”, Klubem Piłkarskim Kania Gostyń.
W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany. 1 września 1939 roku skierowano go do Ośrodka Zapasowego 25 Dywizji Piechoty w Kielcach, z którym 4 września wyruszył w kierunku północnym. Po kilku dniach jego jednostka po ciężkich walkach została rozbita. Kapitan Nawrocki dołączył do polskich oddziałów na Lubelszczyźnie. Po kolejnych walkach z Niemcami i Sowietami znalazł się pod Lwowem. 26 września 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej.
Został umieszczony w obozie w Kozielsku. 22 kwietnia 1940 roku trafił do transportu wiozącego polskich oficerów do Urzędu NKWD w Smoleńsku. Następnego dnia został zamordowany w Katyniu przez funkcjonariuszy NKWD.
