Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Tadeusz Pełczyński

poniedziałek,

Tadeusz Pełczyński

Dziś mija rocznica urodzin zastępcy dowódcy Armii Krajowej, szefa Sztabu Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej.

Tadeusz Pełczyński urodził się 14 lutego 1892 w Warszawie. Był prawnukiem Michała Pełczyńskiego, generała Armii Królestwa Kongresowego. W rodzinnym mieście ukończył Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego. W 1911 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako student działał w Polowych Drużynach „Sokoła” i Związku Młodzieży Polskiej „Zet”.

W chwili wybuchu pierwszej wojny światowej spędzał wakacje pod Włocławkiem. Wkrótce tereny te zajęli Niemcy, a Pełczyński został zmobilizowany do pracy w obozie jenieckim dla Rosjan. W 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich. Rok później otrzymał awans do stopnia podporucznika. Po kryzysie przysięgowym został internowany. W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 6. Pułku Piechoty Legionów.

Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej odbył Kurs Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Od 1927 roku służył w Oddziale II Sztabu Generalnego, komórce zajmującej się wywiadem. Początkowo był szefem Wydziału Ewidencyjnego, później pełnił obowiązki szefa Oddziału II Sztabu Głównego. W 1932 roku objął dowództwo 5 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie. Trzy lata później ponownie został szefem Oddziału II. Na początku 1939 roku przeniesiono go na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty.

Podczas kampanii wrześniowej jego jednostka wchodziła w skład północnego zgrupowania Armii „Prusy”. Już po kilku dniach wojny oddziały 19 Dywizji Piechoty uległy rozproszeniu w rejonie Piotrkowa Trybunalskiego. Pułkownik Pełczyński dowodził zgrupowaniem na operującym tyłach niemieckich wojsk. Po zakończeniu walk wrócił do Warszawy i włączył się w działalność konspiracyjną. W latach 1940–1941 był komendantem Okręgu Lubelskiego Związku Walki Zbrojnej, później zagrożony aresztowaniem wyjechał do Warszawy, gdzie objął stanowisko szefa sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. Od lipca 1943 roku był jednocześnie zastępcą komendanta głównego AK. Jesienią 1943 roku otrzymał stopień generała brygady.

Był jednym z oficerów, którzy brali udział w podejmowaniu decyzji o wybuchu powstania warszawskiego. Na początku września 1944 roku został ciężko ranny podczas bombardowania. W powstańczych walkach poległ jego syn. Po kapitulacji Warszawy trafił do niewoli, do końca wojny przebywał w niemieckim obozie jenieckim. Po uwolnieniu udał się do Londynu i został szefem Gabinetu Naczelnego Wodza. Był współzałożycielem Studium Polski Podziemnej w Londynie. Do końca życia mieszkał w Wielkiej Brytanii, aktywnie działał w środowiskach kombatanckich. Zmarł 3 stycznia 1985 roku.

Artykuł: Teoria emocji kolorów

Teoria emocji kolorów

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły