sobota,
Tadeusz Nowierski
Dziś mija rocznica śmierci polskiego pilota wojskowego, uczestnika bitwy o Anglię, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Tadeusz Nowierski urodził się 22 czerwca 1907 w Warszawie. Od młodych lat marzył o lataniu. Jako 22-latek ochotniczo wstąpił do wojska. Ukończył kurs pilotażu w bydgoskiej Szkole Pilotów, a następnie Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Jako podporucznik otrzymał przydział do 2. Pułku Lotniczego w Krakowie.
Podczas kampanii wrześniowej służył w macierzystej jednostce, która znalazła się w składzie Armii „Kraków”. Za sterami samolotu PZL.23B Karaś prowadził rozpoznanie i atakował niemieckie kolumny pancerne. 3 września 1939 roku wyróżnił się w walce przeciw pojazdom niemieckiego XVI Korpusu kierujących się w stronę Częstochowy. Po ewakuacji jego jednostki na wschód wykonywał loty łącznikowe. 15 września jako jeden z trzech pilotów podjął się lotu z rozkazem marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza do okrążonej Warszawy. Zdołał na niskim pułapie dolecieć do walczącej stolicy, a następnie wrócić na lotnisko pod Młynowem.
Po agresji ZSRR na Polskę zgodnie z rozkazami dowództwa przedostał się do Rumunii. Później dotarł do Francji. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał przydział do brytyjskiego 609. Dywizjonu Royal Air Force. W barwach tej jednostki 13 sierpnia 1940 roku zestrzelił dwa niemieckie myśliwce Messerschmitt Bf 109. 7 września prawdopodobnie zastrzelił wrogi bombowiec Dornier Do 17. 25 września ciężko uszkodził bombowiec Heinkel He 111. Pięć dni później posłał na ziemię Bf 109 i uszkodził kolejny taki sam samolot. 15 października za jego sprawą z ewidencji Luftwaffe wykreślono następny myśliwiec Messerschmitt Bf 109. W czasie służby w 609. Dywizjonie uszkodził jeszcze bombowce Dornier Do 17 oraz Junkers Ju 88.
W marcu 1941 roku przeniesiono go do polskiego 316. Dywizjonu „Warszawskiego”. Od sierpnia dowodził jedną z eskadr dywizjonu. Później otrzymał przydział do 308. Dywizjonu Myśliwskiego „Krakowskiego”. W styczniu 1942 roku objął dowództwo tej jednostki. W maju tego samego roku przeniesiono go na stanowisko zastępcy dowódcy 1 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego. W 1943 roku został dowódcą 2 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego. Służbę w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii zakończył w stopniu podpułkownika.
Po demobilizacji wrócił do kraju. W 1948 roku podobnie jak inny pilot Stanisław Skalski, został aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego pod fałszywym zarzutem szpiegostwa, w związku ze sprawą byłego pilota 316. Dywizjonu Władysława Śliwińskiego. Przeszedł brutalne śledztwo, zwolniono go dopiero po dwóch latach. Zmarł 2 kwietnia 1983 roku w Warszawie.
