piątek,
Tadeusz Kutrzeba
Tadeusz Kutrzeba urodził się 15 kwietnia 1886 roku w Krakowie. Ukończył austriacką siedmioklasową Wojskową Szkołę Realną w Fischau i Państwowe Gimnazjum Realne w Wiedniu. W 1903 roku zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Inżynieryjnym w Wojskowej Akademii Technicznej w Mödling, które ukończył z wynikiem celującym w 1906 roku. Jako prymus mógł wybrać miejsce przydziału i w efekcie trafił do rodzinnego Krakowa, gdzie służył w latach 1906–1910. Kolejnym etapem wojskowej kariery były studia w Akademii Sztabu Generalnego w Wiedniu.
W latach 1913–1914 był oficerem szefostwa inżynierii w Sarajewie. Między innymi opracowywał projekty umocnień. Był naocznym świadkiem zamachu na arcyksięcia Ferdynanda. Po wybuchu pierwszej wojny światowej znalazł się na froncie serbskim. W 1915 roku otrzymał awans do stopnia kapitana i został skierowany na front włoski. Od początku 1916 roku był szefem sztabu wojsk technicznych Grupy Armii arcyksięcia Eugeniusza. Latem 1916 roku objął stanowisko szefa sztabu inspekcji fortyfikacji w dowództwie wojsk austriackich w Siedmiogrodzie. W kwietniu 1917 roku skierowano go na front rosyjski.
Na początku listopada 1918 roku rozpoczął pracę w Wydziale Wojskowym Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie. Jako wykształcony i doświadczony oficer szybko trafił do Sztabu Generalnego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Jesienią 1919 roku objął stanowisko szefa sztabu 1 Dywizji Piechoty Legionów, z którą uczestniczył w wyprawie na Kijów. Wiosną 1920 roku został szefem sztabu Grupy Operacyjnej gen. Edwarda Rydza-Śmigłego. Opracował plan operacji dyneburskiej. Podczas bitwy warszawskiej kierował sztabem Frontu Środkowego. Wojnę polsko-bolszewicką zakończył w stopniu podpułkownika.
Po wojnie krótko pracował jako wykładowca w Szkole Sztabu Generalnego. Opracowywał także regulaminy wojskowe w Komisji Regulaminowej. W 1921 roku wrócił do pracy sztabowej. Służył w Biurze Ścisłej Rady Wojennej i Sztabie Generalnym. W 1927 roku otrzymał awans do stopnia generała brygady. Pod koniec 1928 roku został komendantem Wyższej Szkoły Wojennej. W marcu 1939 roku awansował na generała dywizji i objął stanowisko dowódcy Armii „Poznań”.
Podczas agresji Niemiec na Polskę 1 września 1939 roku Armia „Poznań” nie została zaatakowana. Generał Kutrzeba wielokrotnie proponował przerzut swoich oddziałów z odsieczą dla Armii „Łódź”, jednak dowodzący polskimi wojskami marszałek Edward Śmigły-Rydz nie wyrażał na to zgody. Tadeusz Kutrzeba był twórcą i realizatorem operacji zwanej bitwą nad Bzurą. W tej największej bitwie wojny obronnej 1939 roku Polacy byli stroną atakującą. 22 września przebił się do Warszawy. Po klęsce wrześniowej przebywał w obozach jenieckich. Po wojnie zamieszkał w Anglii. Zmarł 8 stycznia 1947 roku w Londynie.
