wtorek,
Tadeusz Karnkowski
Dziś mija rocznica śmierci polskiego pilota 316, dywizjonu myśliwskiego Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.
Tadeusz Karnkowski urodził się 27 listopada 1917 roku w majątku Wiśniewa, w Wielkopolsce. Uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, a następnie w Prywatnym Gimnazjum Męskim im. Piusa X Kurii Diecezjalnej we Włocławku jednak po ukończeniu trzeciej klasy przeniósł się do Korpusu Kadetów nr 2 w Chełmnie. W 1936 roku zdał maturę i dostał się do warszawskiej Szkoły Podchorążych Lotnictwa, w której kształcono zawodowych oficerów technicznych lotnictwa wojskowego. W ramach nauki uczęszczał na zajęcia na Politechnikę Warszawską. 1 sierpnia 1939 roku otrzymał promocję oficerską.
Po wybuchu drugiej wojny światowej otrzymał przydział do Bazy Małaszewicze koło Brześcia nad Bugiem. Na miejscu otrzymał rozkaz, by powrócić do Warszawy, aby pomóc w ewakuacji Polskich Zakładów Lotniczych. Nie został przepuszczony przez Most Poniatowskiego i był zmuszony zawrócić. Brał udział w ewakuacji Bazy Małaszewicze. 18 września zgodnie z rozkazami przekroczył granicę z Rumunią.
Przez Morze Czarne i Śródziemne przedostał się na Maltę. 20 listopada dotarł do Marsylii. Trafił do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon-Bron. Po upadku Francji ewakuował się do Oranu w Algierii. Po perypetiach na pokładzie brytyjskiego statku dopłynął do Liverpoolu. Otrzymał przydział do bazy RAF Innsworth koło Gloucester. Od marca 1941 roku prowadził szkolenia polskich żołnierzy lotnictwa z zakresu podstaw mechaniki oraz budowy silników w Centrum Szkolenia Personelu Naziemnego w Blackpool. Latem tego roku uczył się w Polskiej Szkole Pilotażu Podstawowego w Hucknall. Po ukończeniu szkoleń otrzymał odznakę pilota. Jeszcze w tym samym roku odbył kurs pilota myśliwskiego i został skierowany do 316. Dywizjonu Myśliwskiego „Warszawskiego”.
Brał udział w walkach powietrznych nad Europą, m.in. nad Niemcami, Francją i krajami Beneluksu. 14 maja 1943 roku podczas osłaniania amerykańskich bombowców atakujących lotnisko Wevelgem w Belgii odniósł swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne, zestrzelił niemiecki myśliwiec Focke-Wulf Fw 190. Walka była tak zacięta, że na moment stracił przytomność na skutek przeciążenia. 9 sierpnia otrzymał Krzyż Walecznych. Do końca 1944 roku wykonał 84 loty bojowe i 47 lotów operacyjnych. Później wykonując loty treningowe, krótko służył w Bazie Sił Powietrznych w Blackpool, a następnie został instruktorem prowadzącym szkolenia dla pilotów myśliwskich w 61 Operational Training Unit w Rednal. W marcu 1945 roku otrzymał Srebrny Krzyż Virtuti Militari.
Jesienią 1945 roku rozpoczął kurs w Wyższej Szkole Lotniczej w Weston-super-Mare koło Bristolu. Po jego ukończeniu służył w 306. Dywizjonie „Toruńskim”. Po demobilizacji pozostał na emigracji. W 1949 roku wyjechał do Argentyny. W 1955 roku zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. Pracował w biurach konstrukcyjnych. Po zawale w 1995 roku przeszedł na emeryturę. W 2008 otrzymał awans do stopnia majora w stanie spoczynku. Zmarł 13 września 2013 roku w New Haven, w USA.
