środa,
Bitwa pod Szackiem
W dniach 28–30 września 1939 roku toczyła się bitwa pod Szackiem. Polskie oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza starły się z sowiecką 52. Dywizją Strzelecką.
Grupa żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza liczyła około 4000 żołnierzy. Polskimi oddziałami dowodził generał Wilhelm Orlik-Rückemann. 28 września polskie pozycje zaatakowały sowieckie czołgi. Polacy zniszczyli osiem czołgów T-26, sowiecki batalion pancerny został rozbity. Bolesna porażka powstrzymała Sowietów od działań zaczepnych. Rozpoczął się polski atak na Szack. Oddziałem KOP dowodził podpułkownik Nikodem Sulik. Po przygotowaniu artyleryjskim doszło do walki na bagnety. W południe Szack został zdobyty. Wyczerpani fizycznie i psychicznie po poprzednich walkach polscy żołnierze we wsi znaleźli zaopatrzenie.
Sowiecki kontratak załamał się pod ostrzałem broni maszynowej i artylerii. Polskie działania zaczepne również nie przyniosły powodzenia. 29 września oddziały polskie opuściły Szack i skierowały się w kierunku przeprawy przez Bug w Grabowie. Bitwa pod Szackiem zakończyła się taktycznym zwycięstwem Polaków. Po 1990 roku na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie pojawił się napis „SZACK – WYTYCZNO 28 X – 1 X 1939”.
