sobota,
Szachownica lotnicza
15 listopada 1918 roku z oblężonego Lwowa do Warszawy przyleciał porucznik pilot Stefan Stec, który dostarczył meldunki dla Józefa Piłsudskiego. Na swoim samolocie miał namalowane godło osobiste – biało-czerwoną szachownicę, pilot nie wiedział, że ten znak stanie się symbolem polskiego lotnictwa.
Dowódca lotnictwa podpułkownik Hipolit Łossowski zauważył, że szachownica jest idealnym znakiem rozpoznawczym dla jego formacji – ma barwy narodowe, jest oryginalna i stosunkowo łatwo ją namalować. 1 grudnia 1918 roku Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego generał dywizji Stanisław Szeptycki oficjalnie wprowadził ją jako znak rozpoznawczy polskich samolotów.
„Samoloty Wojsk Polskich będą w przyszłości zaopatrzone w miejscach dotychczas obowiązujących znakiem kwadratowym szerokości 60 cm, dzielącym się na cztery równe pola. Lewe górne i prawe dolne pole będzie barwy karmazynowej, lewe dolne i prawe górne pole barwy białej”
–– fragment rozporządzenia Nr 38, 1 grudnia 1918.
Przed wprowadzeniem szachownicy samoloty zdobyte na zaborcach oznaczano barwami narodowymi w różny sposób – biało-czerwonymi pasami, orłami i tarczami herbowymi.
Oznaczenia przed wprowadzeniem szachownicy.
W 1921 roku na znaku rozpoznawczym polskich samolotów pojawiły się obwódki w kolorach odmiennych od koloru pól szachownicy. Instrukcja Wojsk Lotniczych (nr 15 z 1921 roku – „Ogólne Warunki Techniczne Płatowców”) nie precyzowała stosunku szerokości obwódek do rozmiaru szachownicy, określono to dopiero w rozporządzeniu prezydenta RP w sprawie znaków przynależności.
„Szachownica lotnicza jest to kwadrat podzielony na cztery równe pola, z których lewe górne i prawe dolne są barwy czerwonej z białą obwódką, lewe dolne i prawe górne barwy białej z obwódką czerwoną. Stosunek obwódek do pola wynosi 1:5”
–– rozporządzenie prezydenta RP w sprawie znaków przynależności.
Przez wiele lat szachownica funkcjonowała w niezmienionej formie, dopiero w 1993 roku wprowadzono modyfikację polegającą na zamianie kolejności pól. Przedwojenny znak miał układ barw niezgodny z zasadami heraldyki, powinien on rozpoczynać się od pola białego. Jednocześnie jednak zerwano z tradycją.
