czwartek,
As wywiadu Armii Krajowej
Stefan Ignaszak urodził się 30 listopada 1911 roku. Kilka pierwszych lat życia spędził w Niemczech, ponieważ jego rodzina wyemigrowała „za chlebem”. Skończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Był oficerem rezerwy. Walczył w kampanii wrześniowej i we Francji. W Wielkiej Brytanii służył w polskim 10 Pułku Strzelców Konnych. Po odbyciu kursu wywiadu, w marcu 1943 roku jako cichociemny trafił do okupowanej Polski. W nocy z 13 na 14 marca w ramach operacji lotniczej „Window” do kraju przedostali się porucznik Antoni Chmielowski „Wołk”, porucznik Stefan Ignaszak „Drozd”, podporucznik Stefan Jasieński „Alfa”, podporucznik Władysław Maksyś „Azot”. Stefan Ignaszak kierował jedną z najbardziej znanych akcji polskiego wywiadu – rozpracowaniem tajnego ośrodka badawczego w Penenmünde. Ignaszak używał pseudonimów „Nordyk” i „Drozd”.
Dostał przydział do samodzielnej ekspozytury „Lombard” w Referacie „Zachód” w Oddziale II Informacyjno-Wywiadowczym. Terenem działania tej komórki była III Rzesza i włączone do niej tereny. Ignaszak opracowywał materiały wywiadowcze z Wielkopolski, Pomorza i Rzeszy. Kierował istniejącymi w tych rejonach siatkami wywiadowczymi i organizował nowe. Był bardzo skutecznym oficerem wywiadu, jego siatka uzyskała wiele ważnych informacji na temat niemieckiego przemysłu zbrojeniowego. Za najważniejsze osiągnięcie Ignaszaka uważane jest rozpracowanie bazy Peenemünde przez polski wywiad.
„Nordyk” brał udział w powstaniu warszawskim. Był ciężko ranny. Po powstaniu został skierowany przez dowództwo w okolice Częstochowy. W lutym 1945 roku trafił do Bydgoszczy. W październiku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Pod fałszywym zarzutem szpiegostwa skazano go na karę śmierci. Wyrok został zamieniony na 10 lat więzienia, ostatecznie Ignaszak opuścił więzienie po pięciu latach.
