czwartek,
Stefan Berezowski
Stefan Berezowski urodził się 7 lipca 1897 we Lwowie. Po wybuchu pierwszej wojny światowej jako mieszkaniec zaboru austriackiego został wcielony do Armii Austro-Węgier. Trafił do Dywizjonu Armat Polowych Obrony krajowej Nr 43. Po odbyciu rocznego kursu szkoły oficerskiej dowodził kompanią karabinów maszynowych na froncie włoskim. W ostatnim roku wojny ukończył szkołę obserwatorów lotniczych w Wiener Neustadt i otrzymał przydział do Fliegerkompagnie 8, gdzie odbył siedemnaście lotów bojowych.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wrócił do rodzinnego miasta i dołączył do grupy polskich lotników, którzy 2 listopada 1918 roku przejęli z rąk austriackich lotnisko Lewandówka pod Lwowem. Na początku 1919 roku doznał kontuzji w wypadku lotniczym. Po rekonwalescencji trafił do Wojskowej Szkoły Lotniczej w Warszawie, jednak wkrótce rozpoczęły się walki z bolszewikami i został skierowany na front litewsko-białoruski. Przydzielono go do grupy generała Szeptyckiego. Odbywał loty rozpoznawcze, podczas których czasami atakował cele naziemne.
Jesienią 1919 roku wysłano go do I Niższej Szkoły Pilotów w Krakowie. Po jej ukończeniu odbył szkolenie w Wyższej Szkole Pilotów na poznańskiej Ławicy. Po powrocie na front latem 1920 roku został ciężko ranny. 8 lipca 1920 roku z powodu oskarżeń o łapownictwo zwolniono go ze służby. Do wojska powrócił w 1921 roku.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego był zawodowym oficerem. Służył w kilku jednostkach lotniczych, przez pewien czas był komendantem Technicznej Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Centrum Wyszkolenia Technicznego Lotnictwa w Bydgoszczy. W 1939 roku jako podpułkownik dowodził Batalionem Szkolnym Lotnictwa w Świeciu.
Po klęsce wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii. Uznany za przeciwnika politycznego rządu Władysława Sikorskiego został osadzony w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay na wyspie Bute. Po demobilizacji wrócił do kraju. Zmarł 24 marca 1983 roku w Poznaniu.
