czwartek,
Stanisław Królicki
Stanisław Królicki urodził się 10 lutego 1893 roku w Kętach niedaleko Bielsko Białej. W rodzinnym mieście ukończył seminarium nauczycielskie. W czasach szkolnych działał w Związku Strzeleckim. Po wybuchu pierwszej wojny światowej jako świeżo upieczony nauczyciel dołączył do polskich oddziałów formowanych przez Józefa Piłsudskiego, brał udział w wymarszu 1. Kompanii Kadrowej. Później trafił do 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich Władysława Zygmunta Beliny-Prażmowskiego. Na początku 1917 roku odbył kurs kawaleryjskiego kursu oficerskiego i uzyskał stopień wachmistrza. Po kryzysie przysięgowym został internowany i początkowo umieszczony w obozie w Szczypiornie, później jako obywatela Austro-Węgier wcielono go do armii austriackiej i wysłano na front włoski.
Po zakończeniu walk na froncie wrócił do Polski i wstąpił do Wojska Polskiego. Został żołnierzem oddziału kawalerii rotmistrza Antoniego Jabłońskiego. W połowie listopada 1918 roku jego formacja włączyła się do walk z Ukraińcami. Na początku 1919 roku jednostkę przekształcono w 11. Pułk Ułanów Legionowych pod dowództwem majora Mariusza Zaruskiego. 11. Pułk Ułanów podczas wojny polsko-bolszewickiej toczył krwawe walki m.in. w rejonie Lwowa z konną armią Budionnego 1920 roku. W tym okresie podporucznik Stanisław Królicki dowodził szwadronem, żołnierze pod jego komendą kilkukrotnie wyróżnili się udanymi szarżami. Wojnę polsko-bolszewicką zakończył w stopniu rotmistrza. W okresie dwudziestolecia międzywojennego był zawodowym oficerem, służył kolejno w kilku jednostkach kawalerii.
Podczas kampanii wrześniowej już jako pułkownik dowodził 7. Pułkiem Strzelców Konnych Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w składzie Armii „Poznań”. Brał udział w bitwie nad Bzurą, 17 września pod Zamościem Kampinoskim został ciężko ranny po wybuchu pocisku artyleryjskiego, przewieziono go do szpitala polowego w twierdzy Modlin. 7. Pułk Strzelców Konnych w bitwie nad Bzurą poniósł ciężkie straty, jednak zdołał przebić się do Warszawy jako jednostka posiadająca zdolność bojową. Pułkownik Stanisław Królicki zmarł z ran 28 września 1939 roku.
Stanisław Królicki wielokrotnie był odznaczany, otrzymał m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, pięciokrotnie Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi.
