czwartek,
Stanisław Grzmot-Skotnicki
Dziś mija rocznica urodzin członka legendarnej grupy zwiadowczej „Beliny”, uczestnika dwóch wojen światowych, generała brygady Wojska Polskiego.
Stanisław Skotnicki herbu Bogoria urodził się 13 stycznia 1894 roku we wsi Skotniki niedaleko Sandomierza. Ukończył Szkołę Handlową w Radomiu. W 1912 roku zdał egzamin dojrzałości, a rok później rozpoczął studia w Akademii Handlowej w Sankt Gallen w Szwajcarii, gdzie wstąpił do Związku Strzeleckiego. Przyjął pseudonim „Grzmot”. Latem 1914 roku wrócił do Galicji i wstąpił do oddziałów formowanych przez Józefa Piłsudskiego. Znalazł się wśród uczestników patrolu Władysława Prażmowskiego „Beliny”, tzw. ułańskiej siódemki. Grupa zwiadowcza spieszonych kawalerzystów ruszyła z zadaniem przekroczenia granicy zaboru rosyjskiego i wykonania rozpoznania przed wkroczeniem polskich oddziałów. Misja ta była uznana za samobójczą nawet przez samego Piłsudskiego. Żołnierze „Beliny” brali udział w wielu bitwach i przeszli do legendy polskiej kawalerii.
W październiku 1914 roku otrzymał awans do stopnia podporucznika i został adiutantem pułkownika Władysława Prażmowskiego „Beliny”. Był oficerem 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Przeszedł szlak bojowy jednostki, walczył m.in. pod Krzywopłotami i Łowczówkiem. Po kryzysie przysięgowym został internowany. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wstąpił do Wojska Polskiego. Odtwarzał 1 Pułk Ułanów. W szeregach 1. Pułku Szwoleżerów im. Józefa Piłsudskiego walczył w wojnie polsko-ukraińskiej.
Jesienią 1919 roku już jako podpułkownik został oddelegowany do Oficerskiej Szkoły Jazdy w Warszawie, a następnie wyjechał do Aplikacyjnej Szkoły Kawalerii w Saumur we Francji. Po powrocie dowodził 8. Brygadą Jazdy. W latach 1921–1924 był kierownikiem wyszkolenia w Centrum Szkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W tym okresie awansował do stopnia pułkownika. Później dowodził 15. Pułkiem Ułanów Poznańskich. Podczas przewrotu majowego opowiedział się po stronie rządu, jednak Józef Piłsudski po przejęciu władzy nie przerwał jego kariery wojskowej. Latem 1927 roku objął dowództwo 9. Samodzielnej Brygady Kawalerii, a dwa lata później został mianowany generałem brygady. Od 1937 roku dowodził Pomorską Brygadą Kawalerii, brał udział w zajęciu Zaolzia przez Polaków.
Podczas kampanii wrześniowej dowodził Grupą Operacyjną „Czersk” w składzie Armii „Pomorze”. Jego żołnierze wykonali pod Krojantami pierwszą polska szarża kawaleryjska podczas wojny obronnej 1939. Po ciężkich walkach odwrotowych oddziały Skotnickiego uległy rozproszeniu. Objął dowództwo nad Grupą Kawalerii, złożoną z Podolskiej BK i resztek Pomorskiej BK. Brał udział w bitwie nad Bzurą. 18 września został ciężko raniony pod Tułowicami, zmarł następnego dnia w pobliskiej leśniczówce.
