wtorek,
Roman Czerniawski
Roman Czerniawski urodził się 6 lutego 1910 roku w Toustem. W 1931 roku ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie i otrzymał przydział do 11. Eskadry Liniowej w warszawskim 1. Pułku Lotniczym. W latach 1936–1938 odbył kurs Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. W 1939 roku był kierownikiem referatu w stopniu kapitana w Wydziale Organizacyjnym Dowództwa Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.
W pierwszych dniach kampanii wrześniowej latał jako pilot Eskadry Sztabowej, po agresji ZSRR na Polskę przekroczył granicę polsko-rumuńską, a następnie udał się do Francji. Jeszcze jesienią 1939 roku odbył kurs specjalny w École Supérieure de Guerre. Wiosną 1940 roku został szefem Oddziału II w 1 Dywizji Grenadierów. Brał udział w kampanii francuskiej, po rozformowaniu jednostki próbował przedostać się do Wielkiej Brytanii, jednak otrzymał zadanie stworzenia siatki wywiadowczej na terenie Francji.
W stosunkowo szybkim czasie zorganizował sprawną siatkę wywiadowczą, która w szczytowym momencie liczyła 160 ludzi. Jego ludzie zbierali informacje na temat m.in. niemieckich jednostek stacjonujących we Francji, ruchach wojsk, składach amunicji i paliwa, fabrykach zbrojeniowych, stanowiskach obrony przeciwlotniczej. Regularnie przekazywano meldunki Brytyjczykom, początkowo w skrytkach wagonów kolejowych, później drogą radiową.
W listopadzie 1941 roku Czerniawski wpadł w ręce Abwehry. Aby ratować swoich podwładnych, podjął współpracę z niemieckim wywiadem wojskowym. W połowie lipca 1942 roku sfingowano jego ucieczkę z więziennego konwoju. Członkowie jego dawnej organizacji przerzucili go do Hiszpanii. Natychmiast zgłosił się do brytyjskiej ambasady i wyjawił swoją rzeczywistą sytuację. Przewieziono go do Londynu, gdzie spotkał się z szefem Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza, podpułkownikiem Stanisławem Gano. Za zgodą polskiego dowództwa nawiązał współpracę z wywiadem brytyjskim.
Jako podwójny agent regularnie dostarczał Niemcom podsuwane przez Brytyjczyków informacje, które miały służyć dezinformacji przeciwnika co do czasu i miejsca lądowania w Europie. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji i zamieszkał w Londynie. Trzykrotnie był ministrem Rządu RP na Uchodźstwie. Zmarł 26 kwietnia 1985 roku.
