piątek,
Powstanie w NRD w 1953 roku
Latem 1952 roku komunistyczna Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec sprawująca rządy w Niemieckiej Republice Demokratycznej (NRD) znacznie zaostrzyła swoją politykę wewnętrzną. Zaplanowano zaostrzenie walki klasowej, zwalczanie Kościoła, kolektywizację rolnictwa oraz rozbudowę przemysłu i większe nakłady na zbrojenie. Inwestycje były realizowane kosztem mieszkańców zniszczonego wojną kraju zmuszonych do kolejnych wyrzeczeń.
28 maja 1953 roku rząd NRD podniósł normy produkcyjne, dodatkowo w tym okresie wzrosły ceny mięsa. W kraju zaczęło wrzeć, rozpoczęły się strajki. Na początku czerwca do Moskwy został wezwany sekretarz generalnego Komitetu Centralnego SED Walter Ulbricht. Od władz partyjnych ZSRR otrzymał on polecenie wprowadzenia pewnych ustępstw w celu rozładowania społecznych niepokojów. Wkrótce cofnięto część reform wprowadzonych w NRD, jednak nie dotyczyło to robotników, co znacznie wzmocniło w nich poczucie krzywdy.
16 czerwca 1953 roku rozpoczęła się fala strajków i demonstracji, która ogarnęła całe NRD. Do żądań dotyczących warunków bytowych zaczęto dołączać postulaty polityczne. Szturmowano urzędy i więzienia. Dzień później dowództwo sowieckich wojsk okupacyjnych wprowadziło stan wyjątkowy. Przeciwko powstańcom skierowano dwadzieścia tysięcy żołnierzy wspartych czołgami i wozami opancerzonymi. Historycy nie są zgodni co do liczby ofiar walk, zginęło co najmniej kilkudziesięciu ludzi. Aresztowano setki osób, które skazano na wieloletnie kary pozbawienia wolności. Zapadały także wyroki śmierci.
Wschodnioniemieckie władze partyjne skorzystały z sytuacji i przeprowadziły czystkę w swoim aparacie. Powstanie w NRD było pierwszym o takiej skali buntem przeciw komunistycznej władzy w bloku wschodnim. Trzy lata później do podobnych wystąpień doszło w Polsce i na Węgrzech.
