piątek,
Powstanie sejneńskie
W dniach 23-28 sierpnia 1919 roku w rejonie Sejn miał miejsce zorganizowany przez Polską Organizację Wojskową zryw zbrojny przeciw litewskiej administracji.
Podczas pierwszej wojny światowej Suwalszczyzna została zajęta przez Niemców. Po przegranym konflikcie zbrojnym ich wojska musiały opuścić zdobyte tereny. Kiedy latem 1919 roku niemieccy żołnierze wycofali się z Suwalszczyzny, rozgorzał polsko-litewski konflikt o przynależność państwową tych ziem. Decyzją Rady Najwyższej Ententy wytyczono korzystną dla Polaków linię demarkacyjną i litewska administracja opuściła Suwałki, jednak nie Litwini nie mieli zamiaru rezygnować z Sejm.
Po nieudanych negocjacjach dowództwo suwalskiego Okręgu Polskiej Organizacji Wojskowej podjęło decyzję o zorganizowaniu powstania. POW dysponował siłami liczącymi około tysiąc uzbrojonych ludzi. W nocy z 22 na 23 sierpnia 1919 roku Polacy rozpoczęli walki. Korzystając z zaskoczenia, po kilkunastu godzinach opanowano znaczną część spornych terenów. Polacy liczyli na szybkie przybycie 41. Suwalskiego Pułku Piechoty, jednak to nie nastąpiło. Tymczasem Litwini ściągnęli posiłki i 26 sierpnia przystąpili do kontruderzenia. Szczególnie zacięte walki toczyły się o Sejny, przez kilka godzin miasto było opanowane przez litewskie oddziały.
Następnego dnia po godzinie szesnastej w rejon walk dotarli w końcu pierwsi żołnierze z 41. Suwalskiego Pułku Piechoty. 28 sierpnia nad ranem Litwini uderzyli ponownie, ale po całodziennych walkach powstańcy wsparci regularnym woskiem odparli ten atak. Litewskie oddziały wycofały się za linię demarkacyjną, a granica została obsadzona przez regularne polskie wojska.
