sobota,
Polacy pod Narvikiem
Bić się będziecie razem z wojskami naszych sprzymierzonych. Ciosy, które wspólnie zadacie, zaważą poważnie na losach wojny i przyspieszą dzień wyzwolenia narodu ze straszliwej niewoli.
–– Władysław Sikorski, rozkaz do żołnierzy, 14 kwietnia 1940.
28 maja 1940 roku wojska alianckie zdobyły Narvik. Ważną rolę w tym sukcesie odegrali żołnierze z Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich.
Walki pod Narvikiem toczyły się od 9 kwietnia. Niezamarzający port przeładunkowy szwedzkiej rudy żelaza w Narviku miał duże znaczenie strategiczne. Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich dotarła do Norwegii 8 maja. Decydujące uderzenie na Narvik rozpoczęło się w nocy z 27 na 28 maja. Do walki ruszyła polska Brygada Strzelców Podhalańskich oraz francuskie oddziały Legii Cudzoziemskiej. 28 maja Narvik został zdobyty. Alianci uznali walki pod Narvikiem za swoje pierwsze lądowe zwycięstwo w drugiej wojnie światowej. W trakcie walk o Narwik Polacy stracili 97 żołnierzy, 28 zaginęło, a 189 zostało rannych.
Sukces, jakim było zdobycie Narwiku, nie został wykorzystany. Sytuacja na froncie francuskim zmusiła sprzymierzonych do ewakuacji. Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich opuściła Narvik 8 czerwca jako jeden z ostatnich oddziałów.
Oddziały lądowe pod Narvikiem wspierały polskie niszczyciele: ORP Grom, ORP Burza i ORP Błyskawica. Do transportu wojsk wykorzystano m.in. polskie statki pasażerskie MS „Chrobry”, MS „Batory” oraz MS „Sobieski”. Walka polskich żołnierzy pod Narvikiem została upamiętniona na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
