wtorek,
Niestrudzony kronikarz polskiego folkloru
Henryk Oskar Kolberg urodził się 22 lutego 1814 roku w Przysusze, około 40 kilometrów od Radomia. Był synem Juliusza Kolberga, profesora miernictwa i geodezji na Uniwersytecie Warszawskim. W związku z powołaniem ojca na stanowisko profesora rodzina w 1817 roku przeniosła się do Warszawy. Oskar od dzieciństwa miał styczność ze światem kultury i nauki. Rodzice zapewnili mu bardzo dobre wykształcenie. W latach 1823-1830 Kolberg uczęszczał do Liceum Warszawskiego. Po wybuchu powstania listopadowego placówka została zamknięta. W latach 1835-1836 Kolberg uczył się w Akademii Handlowej w Berlinie. Równolegle uczył się także teorii muzyki i kompozycji.
Kolberg pracował jako nauczyciel muzyki, urzędnik bankowy, księgowy, jednak główną dziedziną, jaką się zajmował, była etnografia. Już pod koniec lat trzydziestych zaczął wybierać się na wyprawy, na których zapisywał pieśni i melodie ludowe pochodzące z Mazowsza. Efekt pracy nad ludowymi pieśniami to wydane w 1857 roku dzieło „Pieśni ludu polskiego”. Było to 125 melodii ludowych opracowanych na głos i fortepian. Kolberg w swoich zbiorach z tego okresu posiadał już ponad 600 takich utworów. Pojawiały się one w jego kolejnych publikacjach.
Oskar Kolberg był pierwszym badaczem, który usystematyzował kulturę ludową, dzieląc ją według regionów. Kolberg dostrzegał wzajemne związki elementów kultury ludowej. Jego najważniejsze dzieło to „Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce”. Składało się ono z wielu tomów, za życia autora w latach 1857-1890 wydano 33.
Materiały, które zebrał, stanowią bezcenne źródło informacji na temat polskiej kultury ludowej. Oskar Kolberg zmarł w 1890 roku.
